برپا

ویستحبّ القیام عند ذکر هذا اللقب، لما روی فی کتاب إلزام الناصب عن تنزیه الخاطر: سئل مولانا الصّادق صلوات الله علیه عن سبب القیام عند ذکر لفظالقائم (علیه السلام) من ألقاب الحجّة. قال: لأنّ له غیبة طولانیّة ومن شدّة الرأفة إلى أحبّته ینظر إلى کلّ من یذکره بهذا اللقب المشعر بدولته، ومن تعظیمه أن یقوم العبد الخاضع عند نظر المولى الجلیل إلیه بعینه الشریفة فلیقم ولیطلب من الله جلّ ذکره تعجیل فرجه.

وروی أیضاً عن مولانا الرّضا (علیه السلام) فی مجلسه بخراسان، قام عند ذکر لفظة القائم ووضع یدیه فی رأسه الشریف وقال: اللّهمّ عجّل فرجه وسهّل مخرجه.

وذکر المحدّث النوری فی کتابه النجم الثاقب ما ترجمته بالعربیّة: هذا القیام والتعظیم سیرة تمام أبناء الشیعة فی کلّ البلاد الخ.

وروى العلاّمة المامقانی فی رجاله فی دعبل، عن محمّد بن عبدالجبار فی مشکاة الأنوار أنه لمّا قرأ دعبل قصیدته المعروفة على الرّضا (علیه السلام) وذکر الحجّة (علیه السلام) إلى قوله:

خروج إمام لا محالة خارج***یقوم على اسم الله والبرکات

وضع الرّضا (علیه السلام) یده على رأسه وتواضع قائماً ودعا له بالفرج.

- مستدرک سفینة البحار ج 8 ص 629 باب ما جری من الفتن ...، آیت الله نمازی -

مستحب است: از جا برخاستن هنگام ذکر این لقب (قائم) - از القاب حضرت حجت (ع) -

به خاطر روایت الزام الناصب از تنزیه الخاطر که نقل کرده:

از امام صادق (ع) علت این رفتار را که جویا شدند (توضیح من: معلوم می کند در بین شیعیان آن دور و زمانه هم معمول بوده است و به علاوه جواب امام هم تأیید مضاعفی ست بر آن) فرمود:

برای حضرت حجت (ع) غیبتی طولانی خواهد بود و از شدت محبت به دوستان ، به هر کسی که از ایشان با این لقب - که یادآور حکومت اوست - یاد نماید نظر محبت بیافکند ؛ و از ادب و احترام است که وقتی مولای جلیل به چشمان مبارک خویش نظر به عبدش کند، وی از جا برخاسته و از خدا تعجیل فرجش را درخواست دارد.

از امام رضا (ع) هم روایت شده در مجلسی در خراسان نام قائم که برده شد بلند شده و دو دستش را بر سر مبارک چسبانده فرمودند: الّلهُمَّ عَجِّل فرَجَهُ وَ سَهِّل مَخرَجَهُ

محدث نوری در کتاب نجم الثاقبش گفته: این قیام و احترام، روش همه شیعیان در همه شهرهاست.

علامه مامقانی هم در کتاب رجالش در مورد دعبل... دارد:

وقتی دعبل قصیده معروفش را بر امام رضا (ع) خواند و اسم حجت (ع) را برد تا آنجا که « خروج امام لامحالة خارج ... یقوم علی اسم الله وبرکات »

 امام رضا (ع) دست بر سر گذاشت و متواضعانه از جا برخاست و برای حضرت دعای فرج نمود.