دو شرط قرآنی پذیرش مسئولیت

قَالَتْ إِحْدَاهُمَا یَا أَبَتِ اسْتَأْجِرْهُ ۖ إِنَّ خَیْرَ مَنِ اسْتَأْجَرْتَ الْقَوِیُّ الْأَمِینُ
(قصص/26)

از این آیه استفاده میشه برا واگذاری و سپردن کار به افراد دو شرط لازمه: حالا اگه کار جدی ومهمتری باشه قطعا دقت در اون دو شرط و توجه به دامنه اون دو شرط هم باید بیشتر و دقیق تر بوده باشه.
《قوت》و《امانت》
قوی بلحاظ بدنی و فکری، قوی از جهت بیان، قوی از ناحیه اعمال مدیریت، قوی در هر آنچه موثر در انجام ماموریت اوست.
امین نسبت به مال وجان وعرض مردم و کار و
مسئولیت سپرده شده به او و...

جالبه حتی در قضیه احضار تخت بلقیس، عفریت جنی هم که موجود سرکش و خبیثی ست خودش رو بخاطر دارا بودن همین دو وصف لایق پذیرش مسئولیت از طرف جناب سلیمان میدونه:
قَالَ عِفْرِیتٌ مِّنَ الْجِنِّ أَنَا آتِیکَ بِهِ قَبْلَ أَن تَقُومَ مِن مَّقَامِکَ ۖ وَإِنِّی عَلَیْهِ لَقَوِیٌّ أَمِینٌ
(نمل/39)

حالا عفریت که یعنی سرکش و خبیث، با امین بودن چطور میسازه؟!
این از اون پیامای بزرگ آیه است که حکومت مخصوصا حکومت دینی چنان قدر و نظام مند باید عمل کنه که معارضین ومخافینش رو به تمکین در قبال اخلاقیات وادار سازد هر چند اعتقاد قلبی به اون هم نداشته باشند.

+ ۵۵ قَالَ اجْعَلْنِی عَلَى خَزَائِنِ الاَْرْضِ إِنِّی حَفِیظٌ عَلِیمٌ
در این آیه هم که یوسف مسئولیت خزانه داری رو از عزیز مصر طلب میکنه خودش رو متصف به اون دو شرط میدانه:
حفیظ یعنی امانت دار، علیم یعنی دارای توان علمی (که خوب نشانگر این نکته ست که از بین همه توان و قدرتها توان علمی از جایگاه بالاتری برخورداره)

+ ما مردم معمول کوچه بازار که برا سپردن کوچکترین مسئولیت ها به دیگران مثل منشی گری مثل بازاریابی مثل فروشندگی مثل نظافت کلی شرط و شروط میذاریم -بلحاظ جنسیت، بلحاظ سن و سال، بلحاظ ظاهری، بلحاظ دست و چشم پاکی، بلحاظ خوش خلقی و...- میشه از این نکته غافل باشیم که نمیتوان همینجور مسئولیتهای کلان سیاسی اجتماعی رو به هر شخص و گروهی سپرد؟! بلکه به جهت اهمیت کار لازمه از انواع فیلتر و صافی ها رد شده و نمره لازم رو دریافت دارند!

البته به نظر میرسه دارا بودن همون دو شرط قرآنی -به وصف اطلاقش البته- کافی باشه و شمردن شروط فراوان باعث محروم شدن حکومت از نیروهای موثر و از طرفی احساس بیگانگی افراد از حکومت گردد.