رابطه پر معنی « نماز اسلام » با « نام پیامبر اسلام »

حرکات نماز  - که بالاترین عبادت بندگان در مقابل خداوند عالمیان است - آن گاه که به ترتیب لحاظ شود نام پیغمبر اسلام از آن استخراج می گردد.

بندگی = احمد 

اشهد انّ محمدا عبده و رسوله

سؤال:

مگر نام پیامبر اسلام ( احمد) است ؟!

جواب: 

در قرآن خود خداوند از پیامبر تعبیر به احمد فرموده است:

وَإِذْ قَالَ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ إِنِّی رَسُولُ اللَّهِ إِلَیْکُمْ مُصَدِّقًا لِمَا بَیْنَ یَدَیَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ یَأْتِی مِنْ بَعْدِی اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِالْبَیِّنَاتِ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُبِینٌ (6) سوره صف -

و به یاد آورید هنـگـامى را که عیسى پـسر مریم گـفت : اى بنى اسرائیل ! من فرستاده خدا به سوى شما هستم در حالى که تصدیق کننده کتابى که قبل از من فرستاده شده یعنى تورات مى باشم ، و بشارت دهنده به رسولى هستم که بعد از من مى آید، و نام او احمد است . هنـگـامى که او (احمد) با معجزات و دلائل روشن به سراغ آنها آمد گفتند این سحرى است آشکار!

همچنین در پاسخ این سؤ ال لازم است به نکات زیر توجه شود:

الف - در تواریخ آمده است که پیامبر اسلام (صلى الله علیه و آله و سلم ) از کودکى دو نام داشت ، و حتى مردم او را با هر دو نام خطاب مى کردند، یکى (محمد) و دیگرى (احمد) اولى را جدش عبدالمطلب براى او برگزیده بود و دومى را مادرش ‍ آمنه .

این مطلب در سیره حلبى مشروحا ذکر شده است .

ب - از کسانى که مکرر پیامبر اسلام (صلى الله علیه و آله و سلم ) را با این نام یاد کردند عمویش ابوطالب بود، هم امروز در کتابى که به نام (دیوان ابوطالب ) در دست ما است اشعار زیادى دیده مى شود که در آن از پـیغمبر گرامى اسلام به عنوان (احمد) یاد شده مانند:

ارادوا قتل احمد ظالموهم

و لیس بقتلهم فیهم زعیم

(ستمگران آنها تصمیم قتل او را داشتندولى براى این کار رهبرى نیافتند).

و ان کان احمد قد جائهم

بحق و لم یاتهم بالکذب

(قطعا احمد آئین حقى براى آنها آوردو هرگز آئین دروغ نیاورد).

در غیر دیوان ابوطالب نیز اشعارى از اءبوطالب در این زمینه نقل شده مانند:

لقد اکرم الله النبى محمدا

فاکرم خلق الله فى الناس احمد

خداوند پـیامبر خود محمد را گرامى داشتو لذا گرامى ترین خلق خدا در میان مردم احمد است .

ج - در اشعار (حسان بن ثابت ) شاعر معروف عصر پیامبر نیز این تعبیر دیده مى شود:

مفجعة قد شفها فقد احمد

فظلت لالاء الرسول تعدد

(مصیبت زده اى که فقدان احمد او را لاغر کرده بودو پیوسته عطایا و مواهب رسولخدا را برمى شمرد).

اشعارى که از ابوطالب یا غیر او نام احمد (به جاى محمد) در آن آمده آن قدر فراوان است که مجال نقل همه آنها در اینجا نیست ، این بحث را با شعر جالب دیگرى از فرزند ابوطالب یعنى على (علیه السلام ) پایان مى دهیم :

اتاءمرنى بالصبر فى نصر (احمد)

و والله ما قلت الذى قلت جازعا

ساسعى لوجه الله فى نصر (احمد)

نبى الهدى المحمود طفلا و یافعا

(آیا به من مى گوئى در یارى احمد شکیبائى کنم ؟به خدا سوگند من آنچه را گفتم از روى جزع و بى صبرى نگفتم ).

(من براى خاطر خدا در یارى (احمد) مى کوشمهمان پیامبر هدایت که در طفولیت و جوانى پیوسته محمود و ستوده بود).

د - در روایاتى که در مساءله معراج وارد شده بسیار مى خوانیم که خداوند پیامبر اسلام (صلى الله علیه و آله و سلم ) را در شب معراج بارها به عنوان (احمد) خطاب کرد، و شاید از اینجا است که مشهور شده نام آن حضرت در آسمانها (احمد) و در زمین (محمد) (صلى الله علیه و آله و سلم ) است .

در حدیثى از امام (باقر) (علیه السلام ) نیز آمده است که پیامبر اسلام (صلى الله علیه و آله و سلم ) ده نام داشت که پـنج نام آن در قرآن آمده (محمد) و (احمد) و (عبدالله ) و (یس ) و (ن ).

ه - هنـگـامى که پـیامبر آیات فوق (آیات سوره صف را) براى مردم مدینه و مکه خواند و قطعا به گـوش اهل کتاب نیز رسید هیـچـکس از مشرکان و اهل کتاب ایراد نکردند که انجیل بشارت از آمدن (احمد) داده نام تو (محمد) است ، این سکوت خود دلیل بر شهرت این اسم در آن محیط است ، زیرا اگر اعتراضى شده بود براى ما نقل مى شد، چه اینکه اعتراضهاى دشمنان ، حتى در مواردى که بسیار زننده بوده ، نیز در تاریخ ثبت است .

از مجموع این بحث نتیجه مى گیریم که نام احمد از نامهاى معروف پیامبر اسلام (صلى الله علیه و آله و سلم ) بوده است .

منبع

تفسیر نمونه

با اندکی تصرف

و من اضافه می کنم:

آنچه در مورد رسول هست معنیی دربردارنده حمد و ستایش شده است حالا به لفظ احمد باشد یا محمد یا محمود حتی حمید هم اگرچه در قرآن بر خداوند اطلاق شده اما بعید نیست بشود برای رسول هم بکار برد.

در روایتی اسم احمد و محمد و محمود هر سه از خود نبی (ص) نقل شده است:

فقال الیهودی: لِأیِّ شَئٍ سُمِّیتَ مُحَمَّداً و أحمَدَ و أبا القاسِمِ و بَشِیراً و نَذِیراً و داعِیاً ؟ فقال النبیُ صلى الله علیه وآله: أما محمد فإنّی محمودٌ فی الارضِ، و أما أحمد فإنی محمودٌ فی السماءِ - بحارالانوار ج 9 ص 295 -

یهودی پرسید: وجه تسمیه شما به محمد و احمد و ابوالقاسم و بشیر و نذیر و داعی چیست؟

فرمود: اما محمد چون محمود (ستایش شده) در زمینم. و اما احمد چون محمود (ستایش شده) در آسمانم ؛ این همان است که در وصف ایشان می گویند: ألّذی سُمِّیَ فِی السَّمَاءِ بِأحمَدَ و فِی الأرَضِینَ بِأبِی القاسِمِ مُصطَفَی مُحَمَّد.