سنگ صبور
جمعه, ۱۳ اسفند ۱۳۹۵، ۰۵:۵۶ ق.ظ
می نشینند ... می نشینی
می گریند ... می گریی
آه می کشند ... آب به دستشان می دهی
دعا می کنند ... آمین می گویی
آخر سر طلبکار از کنارت بیرون می روند!
مردم سنگ صبور نمی خواهند، خدا می خواهند!!
می نشینند ... می نشینی
می گریند ... می گریی
آه می کشند ... آب به دستشان می دهی
دعا می کنند ... آمین می گویی
آخر سر طلبکار از کنارت بیرون می روند!
مردم سنگ صبور نمی خواهند، خدا می خواهند!!
اینقدر به دلم نشست اینقدر دلم خنک شد که همه حواسم فقط به حرفاش بود و موقع برگشتن از حرم هی تکرارش میکردم چون این آدم بزرگ واقعا جوش یه چیزی رو از ته دلش میزنه هر چند مسئول نیست ولی باز خوشحال کننده استت از این بزرگان یک دغدغه ی بزرگ ملی رو که کم بهش پرداختند چون بار سنگینی هست و رو زمین مونده آن هم در آغازین لحظات سال می شنویم و این مایه شعف و نهایت خرسندی برای من به عنوان یک جوان بود که دغدغه ام جزو دغدغه هایی است که در ابتدایی یک سال عنوان میشه اون هم از حرم امام رضا...اون این بود:
الان جوون میگه من میخوام ازدواج کنم دیگه بیست سالم گذشته یه فکری بکنید مثل این میمونه که یه نفری تشنه است و طبیعتا باید به تشنه آب بدید و آب ندید تلف میشه ولی بهش میگید باید درس بخونی و ... و بهونه های مختلفی درحالی جوون میگه من آب میخوام آب یه نیاز ضروریه برای بدن و این جوون میگه لب تشنه ام و در حالی که باز شما بهانه ای میارید و شرطی میذارید که نشدنیست و تا بره این مسیر رو طی کنه از تشنگی تلف میشه!