پشت درب مسجد
ظهر وشب (اذان) که بمانه، (قرائت قرآن) و (بیان احکام شرعی) رو هم میذاشتن پشت بلندگو.
نماز صبح که اما اومدم مسجد، درش بسته بود!
روز دوم و سوم و چهارم و دیدم انگار برنامه همیشگیشونه.
مسجد دیگه روستا هم که رفتم دیدم جریان همینه.
بهشون گفتم:
لابد نمیدونین در بین پنج نماز یومیه، بیشترین توصیه به جماعت در مورد نماز عشاء و صبحه.
جماعت نمیایین لااقل اذانو پخش کنین در رو هم باز بذارین ما که بالاخره نمازمونو میخونیم بیاییم مسجد بخونیم!
گفتند:
ماه رمضونشم بعضیا سر پخش (اذان صبح) دعوا دارند حالا که هیچ!
نه نمیشه و دودستگی ایجاد میشه و از این دست حرفا!
یه جلسه سخنرانیمو به این موضوع اختصاص دادم:
فلسفه وتفسیر اذان، فتاوای مراجع درخصوص پخش اذان، سیره برخی از بزرگان در اذان گویی و...
در نهایت گفتم:
از این به بعد، ظهر وشب بجز صدای اذان چیز دیگه ای رو بیرون نذارین.
صبح هم فکر میکنیم هنوز بلندگویی وجود نداره هرکسی میتونه بره بالاپشت بوم خونه ش و اذان رو که بیانگر دین خودش و محلشه با صدای بلند اعلام بکنه.
خودمم میومدم صحن مسجد (اذان) میگفتم وهمونجا نمازمو میخوندم وبرمیگشتم خونه.
اینکه پیشنهادمو چند نفر اجابت کردند نمیدونم فقط صدای بلند رادیویی از پشت بام یکی از خونه ها کاملا به گوش میرسید.
الان و بعد از گذشت چندین ماه بحمد الهی هم نماز جماعت برقراره و هم روزهای جمعه علاوه بر نماز، دعای ندبه و پذیرایی صبحانه.
اذان صبح هم در دو منطقه روستا در حال پخش شدنه.
