روزه؟؟؟! برو بابا دلت خوشه!!!

شوخی جدی دارند به حکمت های وجوب روزه به شدت یورش می برند...

اینکه روزه بگیرین تا سالم بمونین

اینکه روزه بگیرین تا حال فقرا رو درک کنین

اینکه روزه بگیرین تا یاد معاد بیفتین

و...

اما فلسفه ی مهمی که در قرآن برای وجوب روزه ازش نام برده شده و انصافاً نمیشه از اثر تربیتی اون به راحتی چشم پوشوند، این آیه شریفه است:

 یَاأَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ (183) بقره - 

چطور میشه انسان به سفره ی گناه برخورد کنه و خویشتن داری کنه؟! مگه اینو ارزش ندانیم!

بستر گناه براش پهن بشه و او خودشو آلوده نکنه؟! مگه از تمدنش نشماریم!

این مسلما مثل هر امر دیگری وقتی بهتر میسر میشه که پیشتر تمرین پرهیز کرده باشه...

روزه اومده که چنین خدمتی به ما بکنه:

وقتی به برکت روزه از غذای حلال خودت چشم پوشیدی

وقتی به برکت روزه از همسر حلال خودت کناره گزیدی

قطعاً از مال مردم وناموس مردم هم راحت تر خواهی تونست بگذری

مشکل بسیاری از انسانها در هر عصر و زمونه ای من جمله روزگار خودمون گرفتار شدن به بند عادات و شهواته! 

روزه رو مانند یک ناجی بر ما فرو فرستادند که این بندها رو از پای ما باز بکنه، عادات ما رو تغییر بده، اراده ی ما رو تقویت کنه، آستانه ی تحمل ما رو بالا ببره، و این کم خدمتی نیست!

و وقتی این خدمت بیشتر به چشم میاد که بدونیم آخر و عاقبت - آنچنانی که خدای عالمیان فرموده است - از آن کسانی ست که اهل پرهیز و تقوا باشند:

وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِینَ (83) قصص - 

پس به روزه فرصت بدیم کارشو به درستی و با قدرت هر چه تمام تر انجام بده.

موفق باشید

التماس دعا