آری... تا پای جان

یه مساله شرعی:
اگه کسی نتونه ایستاده نماز بخونه، میگین حالا که ایستاده نمیتونی نماز ازت ساقطه؟
مسلما نه

داستانک:
پسرشو به اتهام دزدی طلاجواهر حبس انداخته بودند...
پیرمرد نامه ای به این مضمون براش فرستاد:

✍ پسر عزیزم! امسال نمیتونم زمینم رو شخم بزنم! چون تو نیستی و من هم توانش رو ندارم !!

پسر در جواب نامه پدرش نوشت:
پدر؛ حتی فکر شخم زدن زمین را هم نکن! چون من طلاهایی که دزدیدم را آنجا دفن کرده ام!
پلیس ها که نامه پسر رو خوندند ؛ تمام زمین را کندند؛ اما چیزی پیدا نکردند... 😦

پسر نامه دیگری برای پدرش نوشت و گفت:
پدر؛ این تنها کاری بود که توانستم برایت انجام دهم... 🤗
زمینت آماده است!🙂😂


گاهی درسته نمیشه کار اصلی رو انجام داد اما میشه به جایگزینش فکر کرد
این پسر مستقیم نتونست کمک کار پدر باشه اما با کمی فکر از داخل زندان کاری رو کرد که اگه آزاد بود می کرد...
پس تا کاری رو نتونستیم انجام بدیم نگیم خداحافظ تمام... بلکه به جایگزینش بیندیشیم...

قسمت دوم سوال شرعی:
اگه طرف نمیتونه ایستاده نماز بخونه بهش میگیم نماز ازت ساقط نمیشه بلکه باید بشینی و نمازتو نشسته بخونی؟!
نخیر

بلکه میگیم جایگزین ولی جایگزین هم هرچه نزدیکتر به کار اصلی باشه مقدم هست و به راحتی نوبت به مراحل بعد نمیرسه
مثلا اگه میتونه نماز رو با تکیه دادن به ستون و کمک گرفتن از صندلی و این جور چیزا بخونه این مقدمه چرا که شبیه تر به وظیفه اصلیست و نباید به مجرد ناتوان شدن از ایستادن، نشسته نماز خواند
اگه قرائتشو میتونه ایستاده بخونه این کار رو باید بکنه و برا کارای بعدی که نمیتونه مجاز به نشستنه

✔ حالا... حکومت از آن کسی ست که خالق عالمیان است بلاشک (الحکم لله)
خالق جهان موجودی مادی نیست که برا حکومت داری بخواد رو زمین نزول کنه
پس جانشین و خلیفه معرفی میکنه که حکومت اونها در واقع حکومت خداست#
انما ولیکم الله و رسوله...
پیامبران و جانشینان شایسته اونها...

🌟سوال اساسی اینجاست حالا و در عصر و زمانه ای که معصومی ظاهری از نبی و وصی وجود نداره کلا قید حکومت و حاکم الهی رو بزنیم یا به همون ملاک بالا که ملاکی منطبق بر عقل است باید بگیم معصوم که نشد جایگزین ، جایگزین هم هرچه نزدیکتر مقدم تر؟؟؟!
اگه چنینه باید بگیم اون شخصیت نیست جز ولی فقیه
که علاوه بر آشنائی کامل به دین و کلمات معصومین، عادل هست و به دور از هوا و هوس و آشنای به زمان

آری به نظام ولایی... تا پای جان