پاسخ:
بله در داستان ابراهیم در کافی داریم که از شدت غیرت زنش را داخل صنىوقی قرار داده بود و درش را محکم بسته بود که کسی متوجه حضورش نشود و...
فتحمل إبراهیم (ع) بماشیته وماله وعمل تابوتا وجعل فیه سارة وشد علیها الاغلاق غیرة منه علیها ومضى حتى خرج من سلطان نمرود وصار إلى سلطان رجل من القبط یقال له: عرارة فمر بعاشر له(2) فاعترضه العاشر لیعشر مامعه فلما انتهى إلى العاشر ومعه التابوت، قال العاشر لابراهیم (ع): افتح هذا التابوت حتى نعشر ما فیه، فقال له إبراهیم (ع): قل ما شئت فیه من ذهب أو فضة حتى نعطی عشره ولا نفتحه، قال: فأبى العاشر إلا فتحه، قال: وغضب إبراهیم (ع) على فتحه فلما بدت له سارة وکانت موصوفة بالحسن والجمال، قال له العاشر: ما هذه المرأة منک؟ قال إبراهیم (ع): هی حرمتی وابنة خالتی، فقال له العاشر: فما دعاک إلى أن خبیتها(3) فی هذا التابوت؟ فقال إبراهیم (ع): الغیرة علیها أن یراها أحد،
فقال له العاشر: لست أدعک تبرح حتى اعلم الملک حالها وحالک، قال: فبعث رسولا إلى الملک فأعلمه فبعث الملک رسولا من قبله لیأتوه بالتابوت فأتوا لیذهبوا به فقال لهم إبراهیم (ع): إنی لست أفارق التابوت حتى تفارق روحی جسدی، فاخبروا الملک بذلک فأرسل الملک أن احملوه والتابوت معه، فحملوا إبراهیم (ع) والتابوت وجمیع ما کان معه حتى أدخل على الملک فقاله له الملک: افتح التابوت، فقال إبراهیم (ع): أیها الملک إن فیه حرمتی وابنة خالتی وأنا مفتد فتحه بجمیع ما معی قال: فغضب الملک(1) إبراهیم (ع) على فتحه، فلما رأى سارة لم یملک حلمه سفهه أن مد یده إلیها فأعرض إبراهیم (ع) بوجهه عنها وعنه غیرة منه وقال: اللهم احبس یده عن حرمتی وابنة خالتی، فلم تصل یده إلیها ولم ترجع إلیه، فقال له الملک: إن إلهک الذی فعل بی هذا؟ فقال له: نعم إن إلهی غیور یکره الحرام وهو الذی حال بینک وبین ما أردت من الحرام ...
البته قیاس زندگی ما با ایشان قیاس کاملی نیست... معلوم میشه ابراهیم به شدت از تعرض نسبت به ساره با توجه به زیباییش و زور حکام وقت بیمناک بوده و ...
الان هم خوب اگر در چنین شرایطی قرار بگیریم هر کدام از ما همین رفتار رو می بایست بکار بندیم...
در توصیه هایی که در روایات خودمون به مسلمین شده تعبیر به حبس و ... هم آمده ، بهترین چیز برا زنها ...
یعنی لازم نیست به رفتار ابراهیم تمسک کنیم که کسی معترض بشه شاید نسخ شده باشه و ...
فکر می کنم اینجا زور زمانه بیش از زور روایات و توصیه های دینی بوده است
در عین حال با توجه به ملاک هایی که ارائه میشه و از مجوع روایات باب میشه استخراج کرد اصل حضور اگر با عفت و حیا و رعایت موازین باشه منعی نداره و توصیه می کنند از غیرت بیجا بپرهیزید که زن سالم را هم به آلودگی می کشانه...
