روز بیست و یکم :
اللَّهُمَّ
اجْعَلْ لِی فِیهِ إِلَى مَرْضَاتِکَ دَلِیلاً وَ لا تَجْعَلْ لِلشَّیْطَانِ فِیهِ
عَلَیَّ سَبِیلاً وَ اجْعَلِ الْجَنَّةَ لِی مَنْزِلاً وَ مَقِیلاً یَا قَاضِیَ
حَوَائِجِ الطَّالِبِینَ
خدایا! در این ماه براى من به سوى خشنودى ات دلیلى
قرار مده، و براى شیطان راهى به سوى من قرار مده، و بهشت را منزل و آسایشگاهم قرار
ده، اى برآورنده حاجات خواهندگان.
برای رسیدن به هر مقصدی به دو چیز نیاز است :
الف - شناخت درست راه
ب - گذر از موانع
مقصد نهایی ما که قرار است در آن آرام بگیریم طبق این دعا: « بهشت » است (سومین فراز)
آنچنان که امیرمؤمنان علی (ع) فرمود:
لیس لانفسکم ثمن الا الجنة فلاتبیعوها الا بها - غررالحکم و دررالکلم ش ح 4626 -
چیزی در مقابل شما جز بهشت نیست مبادا ارزان فروشی کنید!!
و راه رسیدن به آن : کسب رضای الهی ست (فراز اول)
و مانع سرِ این راه : شیطان (فراز دوم)
من برداشتم این است در روزی که همه چیز بوی علی می دهد، دعای بیست و یکم ماه رمضان هم میخواهد بگوید راه بهشتی شدن علوی شدن است!!
توضیح مطلب :
در فراز اول سخن از کسب رضای الهی ست...
به قرآن که نگاه می کنیم می بینیم خداوند متعال رضایت خودش را به رضایت رسولش گره زده است:
إِنَّ الَّذِینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِینًا (57) أحزاب -
کسانی که خدا و رسولش را آزار دهند لعنت خدا در دنیا و آخرت بر آنان است و عذاب خوارکننده ای برای آنها تدارک دیده است!!
و در روایات که نظر می کنیم می بینیم رسول خدا هم رضایت خودش را با رضایت علی(ع) پیوند زده است!!
در کتب خود اهل سنت است:
رسول به عمرو بن شأس اسلمی سر مسأله ای که در سفر یمن پیشامد کرد، چشم غره رفته (درحالی که کمتر چنین برخوردی از ایشان دیده میشود) و فرمود:
به خدا قسم مرا اذیت کردی؟!
گفت: پناه بر خدا اگر شما را اذیت کرده باشم یا رسول الله!
فرمود: بَلَى , مَنْ آذَى عَلِیًّا فَقَدْ آذَانِی
هر که علی را بیازارد مرا آزرده است!
و همچنین دارد:
عَنْ أُمِّ سَلَمَةَ - رضی الله عنها - قَالَ: أَشْهَدُ أَنِّی سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ - صلى الله علیه وسلم - یَقُولُ: " مَنْ أَحَبَّ عَلِیًّا فَقَدْ أَحَبَّنِی، وَمَنْ أَحَبَّنِی فَقَدْ أَحَبَّ اللهُ، وَمَنْ أَبْغَضَ عَلِیًّا فَقَدْ أَبْغَضَنِی، وَمَنْ أَبْغَضَنِی فَقَدْ أَبْغَضَ اللهَ "
امّ المؤمنین ام سلمه (از همسران پیامبر) :
شهادت می دهم که از رسول خدا شنیدم « هرکس علی را دوست بدارد مرا دوست داشته و هر که مرا دوست بدارد خدا را دوست داشته است و (اما) هر کس علی را دشمن بدارد مرا دشمن داشته و دشمن من دشمن خداست! »
- الجامع الصحیح للسنن والمسانید صهیب عبد الجبار ، مناقب علی بن ابیطالب رضی الله عنه -
سؤال:
آیا غاصبین حق علی(ع) اسباب ناراحتی علی را فراهم کردند یا نه؟!
آیا کسانی که عالما و عامدا به دنبال غاصبین راه افتادند چه؟!
آیا سر در چاه کردن علی(ع) نشانه نارضایتی او از توده مردم نیست؟!
پس راهی که فرد را به بهشت می رساند نیست مگر کسب رضایت خدا و چسبیده به او رضایت رسول خدا و چسبیده به او رضایت علی...
پس می شود گفت: راه بهشت یعنی راه علی (ع) ( و نه دشمنان علی)
و در فراز دوم سخن از مانع راه است یعنی شیطان
سؤال:
شیطان بر چه کسانی تسلط و نفوذ دارد؟!
خود او پاسخ می دهد:
قَالَ فَبِعِزَّتِکَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ (82) إِلَّا عِبَادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ (83) سوره ص -
شیطان به خدا گفت: پس به عزتت قسم همه آدمیان را گمراه خواهم کرد جز بندگان خالص تو را!
و مجسمه اخلاص در این امت نیست مگر « علی »
از علی آموز اخلاص عمل
دان منزّه شیر حق را از دغل
به عنوان نمونه خدای دانای بر اسرار و نهان در سوره هل اتی علی الانسان از باطن کار علی (ع) چنین خبر میدهد:
إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلَا شُکُورًا (9)
تنها و تنها به نیتی الهی اطعامتان می کنیم ، نه قصد پاداش و نه قصد تشکر شما را داریم!!
نتیجه :
پس آنچنان که برای رسیدن به بهشت باید از راه دشمنان علی برگشت ، برای گذر از موانع هم باید پا جای پای علی گذاشت و از تسلط شیطان به دور بود!
بهشت سرایتان