بن بست ممنوع
بن بست اصلا چیز خوبی نیست!
گربه هم تو بن بست که قرار بگیره برا خودش پلنگی میشه!
وقتی نگاه می کنیم می بینیم با اینهمه تأکیدی که نسبت به حکمی مثل روزه ی ماه رمضان شده، اما راه فرار هم براش قرار داده شده است...
امکان سفر یکی از راههاست:
فرد میتونه به نیت تنها فرار از روزه به مسافرت بره و به تعبیر این گونه افراد زیر بار روزه نره! البته اینکه چنین سفری مکروهه به صورت کلی یا تا روز بیست وسوم حرف دیگری ست!
امکان پرداخت کفاره اطعام شصت فقیر هم راه فرار دوم تلقی میشه که به کار گروهی از جامعه میاد و نتیجةً به کار فقراء جامعه هم.
نکته تربیتی دیگه اینکه توقعاتمون رو سعی کنیم متناسب با موقعیت و شرایط افراد تنظیم کنیم!
در سفر جدای از اینکه روزه ساقط میشه، نماز مکلف هم شکسته و سبک میشه، نوافل ظهر و عصر هم مشروعیتشونو از دست میدن، از این جهت که مسافر درگیری های خاص خودش رو داره و سزاست تخفیفاتی شامل حالش بشه! این سبک شدن عبادات نوعی هدیه و سوغات الهی ست نسبت به او!
(اینکه می گیم سبک شدن عبادات مسافر هدیه خداست به او به این خاطره که اگر کسی سفر معصیت رفت مثلا زنی بدون اجازه شوهر مسافرت بره ولو به سفری زیارتی، نمازش رو باید تموم بخونه! و روزه ش رو هم باید بگیره! چون چنین فردی لیاقت دریافت هدیه وتخفیف الهی رو نخواهد داشت.)
نتیجه کلام:
چقدر خوبه به پیامهای تربیتی اخلاقیی که در بطن احکام دینی نهفته ست بیشتر توجه کنیم...
مثلا با توجه به مسائلی که بیان شد از این پس سعی کنیم:
1 - کسی رو تو بن بست قرار ندیم
2 - از هرکس درخور شرایطش انتظار داشته باشیم
( و به تعبیر دیگر اهل تسامح و تساهل باشیم چنانکه اصل دین ما دین سمحه سهله است.)
3 - از طرفی هم تخفیفات رو برا کسانی قائل بشیم که لیاقتشو داشته باشن.
سربلند باشید وپیروز
