یه دلیلی که از زندگیمون نمی تونیم لذت لازمه رو ببریم اینه که داشته هامون برامون رنگ عادت می گیرند!
اینکه میگن: «روزه بگیرین» یه جهتش همینه که انسان رو از این حالت خارج کرده اهمیت آب و نون رو به او گوشزد کنه و متعاقب اون، لذت تناولشون رو به مذاق فرد بچشونه!
اینکه میگن: «انفاق کنین» و مخصوصا توصیه میشه که «مستقیم به دست فقیر برسونین» یه جهتش اینه که با لمس زندگی فقیر از نزدیک، حس رضایتمندی رو در وجود اهالی انفاق زنده بکنه!
چقدر عالی و مؤثره اول هر روز همه ی داشته هامون رو نداشته انگاریم که در طول روز یکی یکی و به تناوب بهشون دسترسی پیدا می کنیم! و اون وقته که هر ساعت دلیلی برا شاد بودن خواهیم داشت!
و چه زیبا امام هادی(ع) - مثل روانشناسی زبده که به دنبال نشاط بخشیدن به زندگی روز مره مردمانه - ایشان رو به این نکته ظریف و مهم توجه داده است :
السهر ألذ للمنام، والجوع یزید فی طیب الطعام - بحارالانوار ج 75 ص 369 -
شب زنده داری باعث لذتمندی بیشتر از خواب است، و گرسنگی به گوارایی طعام می افزاید.
+ عید ولادت حضرت بر پیروانش مبارک...
مثل لاشه افتاده اند
- لاشه زیاد دیده ام -
بی اثر
کور و کر
پاگیر
موذی
وهم ناک ...
گو نفس هم بکشند!
گو راه هم بروند!
گو اندازه بشکه ای هم بخورند!
گو لباس شیک هم بپوشند!
گو بهترین آدکلن ها را هم حرام خود کنند!
نمی دانید زندگی میان لاشه ها چه دردناک عذابی ست!!
کسی نیست اینها را جمع کند؟! -
به واجب کفایی.
خدا خیرتان دهد!