>>> یک راه مجرّب برای بدبخت شدن!!!

تا از اخلاق بد کسی حرفی به میون میاد، میزنه پشت دستش و از ته دل میگه:

خدایا! توبه...

خدا! به سرمون نیاری !!!

برام سؤال شد

پیرزن گفت:

جوون بودم... شوهرم سیگاری بود... ازش خواستم سیگارشو کنار بذاره

اونم هربار می گفت: باشه، اما باز می کشید که می کشید!

می گفت: می خوام اما نمی تونم!

میگه: اعصابم خورد شد و هرچه به دهنم اومد بارش کردم:

آخه این (باعرض پوزش) تاپاله هایی رو که گرفتند لای کاغذ پیچوندند چیه که نتونی ترکش کنی؟!!!

میگه: حامله بودم - متعاقب این رفتار - کششی عجیب به سمت سیگار پیدا کردم، همین که نبود ، خاکسترهاش رو هم کف دست می ریختم و کَپّه می کردم و می خوردم!!!

بعد مدتی یهو به خودم اومدم شروع کردم به گریه کردن والتماس کردن به درگاه الهی

خدایا! غلط کردم ، خودت این ادا رو از سرم بیرون بیار ، قول میدم دیگه احدی رو مسخره نکنم!

میگه دوباره چنان شد که از بوی سیگار هم حالم به هم میخوره، ولی از تمسخر و توهین افراد به شدت هراسناکم!

دیدم این حرف مبنای روایی هم داره:

عن أبی عبدالله علیه السلام أنه قال:

لا تبدی الشماتة لاخیک فیرحمه الله ویصیرها بک

امام صادق(ع) فرمود:

برادر دینی ات را (به خاطر عیبی) به سرزنش مگیر که خدا بر او ترحم کرده و آن عیب را از او به تو برگرداند!

وقال علیه السلام:

من شمت بمصیبة نزلت بأخیه لم یخرج من الدنیا حتى یفتتن به - بحارالانوار ج 72 ص 216 -

و فرمود:

هرکه برادرش را بر مصیبتی که بر او فرود آمده سرزنش نماید، از دنیا خارج نخواهد شد مگر خود بدان گرفتار گردد!!!

+ نهی از منکر هم که می کنید مواظب باشید خدای ناکرده با توهین و از روی غرور نبوده باشه.