هدیه وزیـــــــــــر

یکی از وزراء معاصر سید رضی رحمه الله می گوید:

"خدای تعالی، نوزادی به سید رضی کرامت فرمود. من هزار دینار در طبقی گذاشتم و به رسم هدیه و چشم روشنی برای او فرستادم. رضی آن وجه را رد کرد و گفت:

وزیر می داند که من از هیچ کس چیزی قبول نمی کنم.

بار دیگر آن طبق را فرستادم و گفتم:

این وجه برای آن مولود است، دخلی به شما ندارد.

باز پس فرستاد و گفت:

کودکان ما نیز چیزی از کسی قبول نمی کنند!

بار سوم فرستادم و گفتم:

این مبلغ را به قابله بدهید.

این بار نیز باز گردانید و گفت:

وزیر می داند که زنان ما را زنان بیگانه قابلگی نمی کنند، بلکه قابله ایشان از زنان خود ما هستند و اینان نیز چیزی از کسی نمی پذیرند!!

برای بار چهارم آن مبلغ را فرستادم و گفتم:

این مبلغ از آنِ طلّابی باشد که در خدمت شما درس می خوانند.

سید رضی فرمود:

طلّاب خود حاضرند، هر کس هر قدر می خواهد، بردارد!

آن گاه یکی از طلّاب برخاست و یک دینار را برداشت و گفت:

دیشب برای روغن چراغ احتیاج پیدا کردم و کلید درِ خزانه شما که وقف بر طلّاب است، نبود.

از این رو، از بقّال نسیه روغن چراغ گرفتم. اکنون این دینار را برداشتم تا قرض خود را ادا کنم... و سرانجام آن طبق دینار را رد کردند و نپذیرفتند."

بعد از این قضیه سید دستور داد به تعداد طلّاب ، کلید مخزن وجوهات تهیه شود! ( که هر کس پولی لازم داشت خود بردارد و ببندد!! )

منبع:

مبلغان ش 75