________________________________________________________________
پیامبر و ائمه علیهم السلام که گناه نمی کنند، پس چرا دعاهای وارده از این بزرگواران پر است از استغفار؟!
معمولا و خیلی سریع استغفار ائمه را به استغفار تعلیمی معنا می کنند و به خیال خودشان، خوشان را راحت می کنند غافل از اینکه این گونه جواب دادن، خود ایجاد اشکالات جدید می کند...
بله مسلّما از آنجا که الگو هستند رفتار و گفتار ایشان تعلیم دیگران هم به حساب خواهد آمد...
اما اگر دقیق به رفتار ائمه نگاه بیندازیم می بینیم این دعاها و مناجاتها و استغفارها کاملا شکل واقعی دارند...
اشکهایی که بر صورت مبارکشان جاری می شد، ضجه هایی که می زدند جز این را می گوید؟!
نکند اشکها و رنگ پریدن ها و بدن لرزه های این بزرگواران را هم جهت تعلیمی می خواهید بدهید؟!
آیا چنین است؟! آیا متوجه عوارض و نتایج این برداشت خود هستید؟!
( توجیه به اینکه لرزش و رنگ پریدگی و گریه و اشک آنها تماماً به خاطر گناه دیگران هم بوده باشد ادعایی بی دلیل است)
آری گناه به آن معنایی که در ذهن بنده و شماست به حکم عصمتشان مرتکب نخواهند شد، اما ترک اولی...
آنچنان که در مورد حضرت آدم و یونس در خود قران بدان اشاره شده است...
بلکه از جهتی روح مثل آب گوارا و خالصی ست که در این دنیا ناچاراً با تن خاکی محشور است
امور مباح از جمله خورد و خواب و جماع و ... که پیغمبر و ائمه هدی هم به حکم انسانیتشان محکوم بدان بودند بر صفای روح تأثیر گذاشته و استغفار به منزله صافیی ست که آن کدورت ها را از فرد گرفته و جلایش می دهد.
(لذاست که برای حفظ نورانیت روح توصیه به کم خوری و کم صحبتی و پرهیز از مادیات می کنند)
(و لذاست که می گوئیم استغفار لازم نیست حتما به معنی گناهکار بودن فرد بوده باشد)
الإمام الصادق (علیه السلام):
کان رسول الله (صلى الله علیه وآله) یتوب إلى الله فی کل یوم سبعین مرة من غیر ذنب - میزان الحکمة حرف الغین باب الاستغفار -
پیامبر (ص) در هر روز 70 بار استغفار خدا می کرد، بی آنکه گناهی مرتکب شده باشد!!
