دنیاست دیگه !
سه شنبه, ۲۷ مرداد ۱۳۹۴، ۱۲:۱۷ ب.ظ
گهی پشت بر زین
گهی زین به پشت
روزی رستم برای نخجیر و شکار به نزدیک شهر سمنگان به صید می‌پردازد و چند گورخر شکار و کباب می‌نماید و پس از صرف و تناول آن، برای رفع خستگی زین از پشت رخش گرفته و رخش را به چرا در صحرا رها می‌کند و در همان شکارگاه به خواب می‌رود.
عده‌ای از سربازان و مردم شهر سمنگان که در آن حوالی بودند برای آن که از رخش رستم کره‌ای به دست آورند، رخش را به هر زحمتی با کمند می‌گیرند و می‌برند.
رستم که از خواب بر می‌خیزد به اطراف نظر می‌افکند، رخش را نمی‌بیند و از این رو بسیار دلگیر می‌شود.
به ناچار از جای برخاسته، زین اسب بر پشت خود گذاشته و خود را به نزدیک شهر سمنگان می‌رساند.
در اینجا حکیم فردوسی می‌سراید:
| چنین است رسم سرای درشت | گهی پشت بر زین ، گهی زین به پشت |
...
منبع: ویکی پدیا
