امامت انتصابی یا انتخابی؟!
مگه نمیگین امامت منصبی الهی ست و نه انتخابی؟!
پس چرا در حدیث الدار که شیعه هم اون رو با آب و تاب نقل میکنه پیغمبر سه مرتبه رو کرد به شرکت کنندگان و فرمود:
کیست مرا در راه اسلام حمایت کند، که پس برادر و خلیفه و جانشین من گردد؟!
جواب:
بله پیامبر چنین سوالی کرد اما به خوبی میدانست مصداقی خارجی جز علی علیه السلام نداره
و فایده طرح چنین سوالی میتونه اولا اتمام حجت بر اونها و ثانیا چرایی انتخاب علی به عنوان برادر و جانشین بوده باشه
چند نکته:
1. طبق اونچه از وصی و خلیفه فهمیده میشه پیامبر در همان آغاز دعوت علنی به فکر ادامه دعوت الهی خودشه. آیا میشه آنچنان که دیگران ادعا میکنن در روزهای پایانی، این امر مهم مورد غفلت ایشان قرار گرفته باشه؟!
2. آیا برای شخصیت پیامبر میشه تصور کرد در ابتدای کار که از هر طرف دندان دشمنی بر علیهش تیز کرده اند به وعده اخوت و جانشینی، علی رو به حمایت خودش فرا بخوانه و رسما هم در جمع معرفی و اعلام بکنه ولی در نهایت به تعبیر خودمون خرش که از پل گذشت، به دست فراموشی بسپره؟!
به عبارت دیگه نبی مکرم اسلام از همون ابتدا دو وعده به حمایتگر خود دادند یکی اخوت یکی وصایت وخلافت
در مورد اول که خوب در طول زندگی جز ایشان رو به برادری نگرفته و بارها هم به زبان مبارک اوردند که انت اخی فی الدنیا والاخره
آیا در مورد دوم غیر این انتظار میره؟!
3. حضرت در حالی علی را به عنوان برادر و جانشین خود به حاضرین معرفی کرده و آنها را به اطاعت از وی فراخواند که حدود سیزده سال بیشتر عمر نداشت و همین بود که دستمایه تمسخر آنها گردید در حالی که این رفتار از حکیم و رسولی الهی حاوی بالاترین پیامهاست بیان عظمت مقام و شخصیت علی بن ابیطالب از طرفی و عدم دخل سن و سال در منصب وصایت و خلافت از طرف دیگه
آنچنانی که این بینش در پذیرش امامت امام جواد و هادی و مهدی علیهم السلام کاملا راهگشا بود.
