بی قراری

بی قرارم 

به باد می مانم

باد گیجی که لای شاخه می پیچد

باد مستی که می خورد به زمین

از پی خانه ی تو می گردم...

« یک اشارت » تو از لب روزن

که نوازش کنم تو را صورت

بکشم ناز گیسوانت را 

بنشینم، و اینهمه دیگر -

خاک در چشم مردمان نکنم!