خدایا! بنده پروری را هم که نمی دانی!

مرد فقیری، غلامهای عبید خراسانی را دید که لباسهای بسیار زیبا و پیراهنهای دیبا بر تن دارند.

رو به آسمان کرد و گفت:

« خدایا! بنده پروری را از عمید خراسانی یاد بگیر! که غلامهایش را با لباس زربافت و زیبا می آراید! »

از قضا پس از اندک زمانی، بین عمید و یکی از امیرانش، جنگی در گرفت و عمید شکست خورد و فرار کرد.

امیر، غلامهای عمید را دستگیر کرد و هر چه به آنها وعده و وعید داد و هرچه آنها را شکنجه کرد تا جای گنجینه عمید را به او بگویند ، نگفتند.

وقتی آن مرد فقیر، وفا و همت بالای آنها را دید، خودش انصاف داد و گفت:

« بندگی را هم باید از بندگان عمید خراسانی یاد گرفت!! »

منبع:

الکلام یجر الکلام، ج 1، ص 181