فاتحه بر بالین سرشماری اینترنتی
همون ابتدای سرشماری اینترنتی نفوس و مسکن بود که یکی از مسئولین محلی اومد مسجد ما و بعد از نماز میکروفونو دست گرفت و گفت:
دو مطلب:
1- تو سرشماری اینترنتی شرکت کنین.
2- به فامیلاتون که از اینجا مهاجرت کردند، خبر بدین محل سکونتشونو همینجا بزنن! تا قدرت چانه زنی ما رو تو جلساتمون بالا ببره!!!!!
میکروفونو گرفتم گفتم:
اولیش آری، دومیش نه!
اگه قراره برنامه ریزی درستی صورت بگیره اون وقتی میسر میشه که آمارمون صادقانه باشه نه کشککی!
گفت: خوب اونا ملک دارند تو محل!!
خوب عزیزدل! تو سایت نوشته کجا ملک دارین؟! یا کجا سکونت دارین؟!!
کلا یاد گرفتیم برا مردممون هم میخوایم کار بکنیم - اگر بکنیم!! و راست بگیم!! - از راه نادرستش بکنیم!
با این تنگ نظریمون به کجا داریم میریم نمیدونم؟!!
کانّه اینجا وطنمونه و از چند کیلومتر اون طرفتر شروع خاک دشمن خونی مون!!!
«همه جای ایران سرای من است!» شعار خوش آب و رنگی که بدجور در موضع گیریهامون داره رنگ می بازه!
+ به یه منطقه ای برا تبلیغ رفته بودم، از مردم محل سؤال کردم جمعیتتون چقدره؟!
گفتند: بین ۴ تا ۶ هزار!!!! (اختلافی دو هزار نفره در یه منطقه نه چندان بزرگ!! که مسلّما راه رو برای هر گونه سوء استفاده مسئولین میتونه باز بکنه!
وای بر ما و دروغ های نهادینه شده در بدنه اجتماعی ما)
