قرار دوستی

با کسی که خرده حسابی باهاش داری برخورد میکنی، میبینی با اهل وعیالشه... با رفقای صمیمیشه...
با اون که کلی منتظرش بودی پیداش کنی، اما میگی اینجا دیگه جاش نیست و مواخذه دور از انصاف! باشه بعد من دانم و او!!

از قول نبی مکرم اسلام صلی الله علیه وآله وسلم خوندم که میفرمایند:
«دوست بسیار انتخاب کنید؛ زیرا خداوند شما با حیا و کریم است و شرم دارد که روز قیامت بنده خود را در حضور دوستانش عذاب نماید»
(مسلما البته دوستانی که خود وجاهت و آبرویی داشته باشند) -نهج الفصاحه ش ح 445-

+ اهل و عیال بگیرین... و تا میتونین به دوستای صمیمیتون و به صمیمیت دوستیاتون اضافه کنین
دنیا و آخرت بکارتون میاد

+ رسول خدا (صلى الله علیه وآله): اِنَّ الرَّجُلَ یَقُولُ فِى الْجَنَّةِ ما فَعَلَ صَدِیْقِى فُلانٌ، وَ صَدِیْقُهُ فِى الْجَحِیْمِ، فَیَقُولُ اللّهُ: أَخْرِجُوا لَهُ صَدِیْقَهُ اِلَى الْجَنَّةِ فَیَقُولُ مَنْ بَقِىَ فِى النّارِ فَما لَنا مِنْ شافِعِیْنَ وَ لا صَدِیْق حَمِیْم:
 بعضى از بهشتیان (یاد رفقای قدیمشان افتاده) مى پرسند: چه بر سر فلان دوستمان آمد -در حالى که دوستشان در جهنم است- خداوند براى این که قلب این مؤمن را شاد نماید، فرمان مى دهد دوستش را از دوزخ خارج کرده و به بهشت بفرستند!! اینجا است که باقى ماندگان در دوزخ مى گویند: واى بر ما! نه شفاعت کننده اى داریم و نه دوست مهربانى! (اشاره به آیات 100 و101 شعراء: فَما لَنا مِنْ شافِعِینَ وَ لا صَدِیق حَمِیم)