ملاقات بزرگ شبانه

دو مسأله پشت سر هم تو رساله ها اومده در مسأله 322 رساله امام خمینی میگه:

« مستحب است انسان براى نماز میت و زیارت اهل قبور و رفتن به مسجد و حرم امامان علیهم السلام وضو بگیرد، و هم چنین براى همراه داشتن قرآن وخواندن و نوشتن آن و نیز براى مس حاشیه قرآن و براى خوابیدن وضو گرفتن مستحب است... »

و در مسأله 323 میگه:

« هفت چیز وضو را باطل مى کند: اول بول. دوم غائط. سوم باد معده و روده که از مخرج غائط خارج مىشود. چهارم خوابى که بواسطه آن چشم نبیند و گوش نشنود... »

برام سؤال شده بود: 

چطور وضو مستحبه برا چیزی (خواب) که خود اون چیز از مبطلات وضو به شمار میاد؟! این یعنی جز کار عبث و لغو؟!

تا اینکه به روایت ذیل برخوردم:

قال امیرالمؤمنین علی علیه السلام:

لا ینام المسلم و هو جنب ، لا ینام الا على طهور، فان لم یجد الماء فلیتمم بالصعید، فان روح المؤ من ترفع الى الله تعالى فیقبلها، و یبارک علیها، فان کان اجلها قد حضر جعلها فى کنوز رحمته ، و ان لم یکن اجلها قد حضر بعث بها مع امنائه من ملائکته ، فیردونها فى جسده - بحارالانوار ج 73 ص 182 - 

امیرمؤمنان علیه السلام می فرماید:

مسلمان نباید بخوابد درحالی که جنب است! و نباید بخوابد مگر با طهارت! پس اگر آبی پیدا نکرد (لااقل) تیمم بگیرد! چرا که روح مؤمن (به هنگام خواب) پیش خدای تعالی برده می شود!! و خدا او را پذیرفته و بدان برکت می بخشد! پس چنانچه اجلش فرا رسیده باشد روح او را در گنج های رحمت خود قرار می دهد وگرنه با فرشتگان امینش او را به جسد فرد باز می گرداند!

روایت و همچنین آیه 42 زمر (1) حاکیست روح انسان به مجرد خواب اِنَّا لِلَّه وَ اِنَّا اِلَیهِ رَاجِعُون سر داده و به خدای خود ملحق می گردد!! لذا شایسته است آنچنان که پس از مرگ، بدن او را برای ملاقات عظیم و تقریبا کامل با خدا (2) غسل های سه گانه می دهند، پیش از خواب با گرفتن وضو و تیمم خود را جهت این ملاقاتِ نصفه نیمه ی شبانه، آماده و پاک و پاکیزه نماید!

و چه زیباست خواب را اینچنین دیدن!!

 و چه سازنده است چنین تصوری از خواب!!

+ با خود می اندیشم خدا نمی توانست تمام اعضاء ما را مثل قلبمان قرار بدهد که بی وقفه  می زند بی آن که استراحت و خوابی داشته باشد؟؟؟! 

نمی توانست همه درختان را مثل کاج و سرو قرار بدهد که همواره سبز و شاداب باشند؟؟؟! 

به نظرم می رسد خداوند حکیم در این خواب و بیداری - آنچنان که در خشک و سبز شدن زمین - پیامی بس بزرگ نهفته است که اهل تفکر از آن غافل نمی توانند باشند!

و آن نیست جز آشنا شدن ذهن ما انسان ها با مسأله ی عجیب و غریب معاد و رستاخیز که بیدار شدن بعد از خواب و سبز شدن بعد از خشکی را نمونه ای کوچک و ملموس از آن برنامه عظیم می توان تلقی نمود! (3) (4)

________________________________________________

(1) اللَّهُ یَتَوَفَّى الْأَنْفُسَ حِینَ مَوْتِهَا وَالَّتِی لَمْ تَمُتْ فِی مَنَامِهَا فَیُمْسِکُ الَّتِی قَضَى عَلَیْهَا الْمَوْتَ وَیُرْسِلُ الْأُخْرَى إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ (42) سوره زمر -

خداوند ارواح را به هنـگام (مرگ ) قبض مى کند، و ارواحى را که نمرده اند نیز به هنگام (خواب ) مى گیرد، سپس ارواح کسانى را که فرمان مرگ آنها را صادر کرده نگه مى دارد، و ارواح دیگرى را (که باید زنده بمانند) باز مى گرداند تا سرآمد معینى. در این امر نشانه هاى روشنى است براى کسانى که تفکر مى کنند.

(2) یَاأَیُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَى رَبِّکَ کَدْحًا فَمُلَاقِیهِ (6) انشاق -

اى انسان تو با تلاش و رنج و زحمت به سوى پـروردگـارت پـیش مى روى، و سرانجام او را ملاقات خواهى کرد.

(3) حذیفة: إن النبی (صلى الله علیه وآله) کان إذا آوى إلى فراشه قال: " باسمک اللهم أموت وأحیا " وإذا استیقظ قال: " الحمدلله الذی أحیانا بعدما أماتنا وإلیه النشور " - بحارالانوار ج 73 ص 219 - 

حذیفه می گوید: پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم وقتی به بستر خود می رفت می فرمود: «خداوندا! به نام تو می میرم و زنده می شوم!! (به جای آن که بگوید می خوابم و بیدار می شوم)» و وقتی از خواب برمی خاستند می فرمودند: «شکر خدایی را که ما را زنده کرد بعد از آنکه میراند!! و به سوی او محشور خواهیم شد.»

همان که می گویند: خواب برادر کوچک مرگ است!

(4) وَاللَّهُ الَّذِی أَرْسَلَ الرِّیَاحَ فَتُثِیرُ سَحَابًا فَسُقْنَاهُ إِلَى بَلَدٍ مَیِّتٍ فَأَحْیَیْنَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا کَذَلِکَ النُّشُورُ (9) سوره فاطر - 

خداوند آن کس است که بادها را فرستاد تا ابرهائى را به حرکت در آورند، ما این ابرها را به سوى سرزمین مرده اى میرانیم و به وسیله آن زمین را بعد از مردنش زنده می کنیم ، رستاخیز نیز همین گونه است!