ای دل!

به پایت بند محکم می کنم دل!/قسم ؛ روی تو را کم می کنم دل!

من از دست تو کم آسیب دیدم؟!/تو را این بار آدم می کنم! دل!

آدمها چقدر مزخرفند!!

تو که گردن بالا می گیری مثل زرافه ها !!         

تو که با گامهایت می خواهی سوراخ کنی زمین خدا را !!

تو که انگار افتاده ای از دماغ دراز فیل!!

تو که هر روز با ژستی خود را فرو می کنی در چشمان خلایق بدبخت!

فضولی نباشد اما این بار دقیق تر می شوی در آینه؟!!

شاید ببینی آنچه من می بینم از تو !

بیم حال بهم خوردگی می رود!

سطلی کنار دستت بگذار به احتیاط! 

پیشین : آب عورت

پسین : لاشه ی کرمو

کنون : ظرف فضولات

تا «رسیدن» چیزی نمانده است!!

پشت دستم سوخت

ناخودآگاه زمین کوبیدمش!

حیوانکی نمی فهمد میوه ی کال دل درد می آورد!!

گفتم:

چرخی بزن، تا رسیدن چیزی نمانده است!

مورچه شاید چیزی می داند که رفتن را به صرفه ندانست!