یه لقمه عسل

پیرمردی از اهالی شورگشت - زادگاه مرحوم آیت الله موسوی (مؤسس حوزه علمیه فضل بن شاذان نیشابور) - مهمون منزل حاج آقا شده بود!

ایشون جهت صبحونه هوای هم محلی خودشونو گرفته و پیاله ای عسل هم بر سفره گذاشته بودن!

پیر مرد لقمه ای بزرگ گرفته و نصف پیاله عسل را بلند کرده، بر لقمه گذاشت!!

تا خواست به دهان فرو ببره ، حاج آقا از دست او می چسبن و میگن:

رفیق! لقمه رو میخوای یا پیاله رو ؟!!!

شیرینی این مزاح بیش از شیرینی عسل سالهای سال در کام پیرمرد باقی ماند! خدایشان بیامرزد.

اِقشَعَرَّ حاج آقا

از برنامه های مرحوم آیت الله سید محمد موسوی (مؤسس حوزه علمیه فضل بن شاذان نیشابور) رصد اوضاع درسی طلّاب توسط شخص ایشان بود.

به این منظور و بدون اطلاع قبلی طلبه ای را دعوت می کردند و از درسهاشون می پرسیدند چنانچه ضعف طلبه بر ایشان محرز می شد - آنچنانی که یکی از طلاب این مدرسه می گفت: - بدون رودربایستی و ملاحظات فامیلی و خویشی عذر ایشون رو می خواستند.

در موردی از طلبه ای سال اولی صرف فعل « اِقشَعَرَّ » رو طلبیده بودند و این طفلک هم که دستپاچه شده بود ، اینجوری شروع کرد به صرف کردن:

اِقشَعَرَّ حاج آقا! اِقشَعَرَّا حاج آقا! اِقشَعَرُّوا حاج آقا!

حاج آقا لبخندی زده فرمودند:

حضرت آقا اِقشَعَرَّ را صرف می کنن؟ یا حاج آقا را؟!