نکته ای از دعاهای روزانه ماه رمضان (روز بیست و ششم)
روز بیست و ششم :
اللَّهُمَّ اجْعَلْ سَعْیِی فِیهِ مَشْکُوراً وَ ذَنْبِی فِیهِ مَغْفُوراً وَ عَمَلِی فِیهِ مَقْبُولاً وَ عَیْبِی فِیهِ مَسْتُوراً یَا أَسْمَعَ السَّامِعِینَ
خدایا! کوششم را در این ماه مورد سپاس، و گناهم را آمرزیده، و عملم را پذیرفته، و عیبم را پوشیده قرار ده، اى شنواترین شنوایان!
انسان اهل حساب و کتاب است
به عشق رسیدنِ به نتیجه است که تن به کار می دهد
اگر یقین بداند کارش مطلقا دارای اثری نخواهد بود، محال است بدان اقدام نماید.
لذا در روزهای پایانی ماه مبارک رمضان از درگاه خدا پذیرش و قبولی اعمال یک ماهه اش را درخواست داشته و می گوید:
خدایا! تلاشم را در این ماه (و روز) مورد تشکر قرار بده!!
اللَّهُمَّ اجْعَلْ سَعْیِی فِیهِ مَشْکُوراً
بسیار عجیب است!!!
انسان فکر می کند شکر و سپاسگزاری کار اوست ولی در این دعا و همچنین در آیه قرآن می خوانیم که خدای عالمیان هم شکرگزار و سپاسگوی است!! :
فَإِنَّ اللَّهَ شَاکِرٌ عَلِیمٌ (158) بقره -
اصلا تشریع مناسک و اعمال حج نوعی تشکر خداست از خانواده ابراهیم (ع) که در مسیر حق از پس امتحانات سخت و سنگین الهی به خوبی برآمدند!! و خداوند اینچنین یاد و خاطره شان را هر سال در بین جهانیان زنده می دارد.
در جمله بعدی اشاره ای جزئی تر به نتیجه عملش می کند که تلاشم را بپذیر و (نتیجةً) گناهم را بر من ببخش!
وَ ذَنْبِی فِیهِ مَغْفُوراً
اما مجدد به مسأله اصلی برمی گردد امری که بخشش گناه فرع بر آن است
پس به عبارتی دیگر می گوید:
و عملم را مورد قبول خودت قرار بده!
وَ عَمَلِی فِیهِ مَقْبُولاً
و باز پیرو این دعا به یکی از نتایج قبولی اعمال اشاره می کند: که عیبم را بپوش (و آبرویم را حفظ فرما)
وَ عَیْبِی فِیهِ مَسْتُوراً
مهم در این بحث این است که :
« چه کنیم اعمالمان مورد قبول و پذیرش خدا قرار گیرد؟! »
آنچه من از آیات و روایات به ذهن دارم ، سه امر ذیل از اهمیت بیشتری برخوردارند:
1 - انجام اعمال بر اساس تقوا :
إِنَّمَا یَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِینَ (27) مائده -
خداوند فقط و فقط از اهل تقوی خواهد پذیرفت!
پیشترها داستان زیبایی در این خصوص ارسال کرده بودم که دیدنش خالی از لطف نیست:
2 - توجه ویژه به نماز :
