نکته ای از ادعیه روزانه ماه رمضان (روز بیست و هفتم)
روز بیست و هفتم :
اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی فِیهِ فَضْلَ لَیْلَةِ الْقَدْرِ وَ صَیِّرْ أُمُورِی فِیهِ مِنَ الْعُسْرِ إِلَى الْیُسْرِ وَ اقْبَلْ مَعَاذِیرِی وَ حُطَّ عَنِّیَ الذَّنْبَ وَ الْوِزْرَ یَا رَءُوفاً بِعِبَادِهِ الصَّالِحِینَ
خدایا! در این روز فضیلت شب قدر را روزى ام ساز، و کارهایم را از سختى به آسانى برگردان، و پوزش هایم را بپذیر، و گناه را از گردنم بریز، اى مهربان به بندگان شایسته!
بیست و هفتم ماه رمضان و دعا می کنیم که:
خدایا! در این روز، فضیلت شب قدر را روزی ام فرما!
این درخواست بعد از گذشت چند شبانه روز از بیست و سوم ماه مبارک رمضان که در کلام اهل بیت (ع) محتمل ترین شب قدر است، کمی عجیب به نظر می آید!!
اما از دید من بیانی ست روشن برای تفهیم عظمت شب قدر
شبی که حتی بعد از گذر از آن باید یادش کرد و از خود پرسید:
آیا واقعا توانستم آن شب بزرگ ، آن شبی که با یک عمر برابری می کرد را به درستی درک کنم؟!
نکند از دستش داده باشم؟!
نکند دیگر فرصت ملاقاتش را نداشته باشم؟!
آری گذر از فرصت های بزرگ معمولا همراه است با حسرت ها و افسوس ها!
و همچنان این حسرت ها و افسوس ها ادامه خواهند داشت، تا حسرت بزرگ فردای قیامت!!
بنابراین درس این فقره دعا « مغتنم دانستن فرصت ها » ست ، مخصوصا فرصت های طلاییی مثل شب قدر.
و تلنگری به اینکه اگر شب قدرش تمام شده، ماه رمضان همچنان باقی ست و این سفره هنوز پهن، پس باید تا دیر نشده خواست و طلبید.
و مخصوصا دعا کرد که : خدایا! اگر شب قدر چنان که می بایست عمل نکردیم اما تو مهمان نوازی کن و با تأخیر ثواب آن را در پرونده ما منظور بفرما...
احتمال دیگر اینکه شب بیست و هفتم هم بهره ای از شب قدر دارد و بلکه روایات برادران اهل سنت بیشتر حول قدر بودن شب بیست و هفتم دور می زند!
نقل شده:
بزرگانی بوده اند که یک سال کامل ، تمام شب ها را به احیا نشسته اند که مطمئن شوند لااقل فضیلت احیاء یک شب قدر را در طول زندگی خود توانسته اند درک کنند!!!
تفسیر نمونه ذیل سوره قدر می گوید:
« بسیارى معتقدند مخفى بودن شب قدر در میان شبهاى سال، یا در میان شبهاى ماه مبارک رمضان براى این است که مردم به همه این شبها اهمیت دهند!! همانگونه که خداوند رضاى خود را در میان انواع طاعات پـنهان کرده تا مردم به همه طاعات روى آورند، و غضبش را در میان معاصى پنهان کرده تا از همه بپرهیزند، دوستانش را در میان مردم مخفى کرده تا همه را احترام کنند، اجابت را در میان دعاها پنهان کرده تا به همه دعاها رو آورند، اسم اعظم را در میان اسمائش مخفى ساخته تا همه را بزرگ دارند، و وقت مرگ را مخفى ساخته تا در همه حال آماده باشند »
عبادات قبول و التماس دعا
استفاده کردیم