مرگ با چهره اخمو

داشتم از روی « عروة الوثقی » این مسأله رو برای مردم توضیح می دادم که :

الثامن: ان لایفعل عنده ما یغیظه آو یضیق خلقه - عروة الوثقی کتاب الطهارة ، فصل استحباب عیادة المرض و آدابها -

هشتمین ادبی که در عیادت از مریض وارد شده این است که :

پیش مریض چیزی که او را به خشم آورد یا خُلقش را تنگ کند، انجام ندهد!

یادم آمد از سالیانی پیش:

اوائل طلبگی م بود، برا مرخصی به خونه رفته بودم که خبر دادند یکی از بستگان به حال احتضار افتاده.

عیادتش رفتم ، حالش مساعد نبود.

کنار بسترش نشستم و براش قرآن می خوندم ؛ خدا رحمتش کنه با یه عشق و ولعی سعی می کرد دستشو به قرآن برسونه!!

در همین وقت فرزندان مرحوم گوشه ی دیگه اطاق، برا امور کفن و دفن و مراسم ختم و پذیرایی صحبت می کردند!!! درسته حالش خوب نبود، اما نه به اون معنا که از اطرافش هم غافل بوده باشه ؛ دیدم پیشانی رو درهم کشید و صورت از اونها برگردوند!

طولی هم نکشید که با همون حالت از دنیا رفت!!

خدایش بیامرزد.