از توضیح واضحات...

امیرالمؤمنین علی (ع):

 ما بقاء فرع بعد ذهاب أصل - غررالحکم و دررالکلم ش ح 7601 -

اصل و ریشه که نباشد، شاخ و برگی نخواهد بود. 

چقدر روایت فوق شبیه شعر ذیل است که می گوید:

از کرامات شیخ ما این است:     قند را خورد و گفت شیرین است!!

خوب آقا جان! کیست که نداند وجود شاخ و برگ، بسته به وجود اصل و ریشه هست؟!

آیا این گفتن دارد؟!

آیا از قبیل توضیح واضحات نیست؟!

اما وقتی می بینیم که متأسفانه علی رغم وضوحش، مطلب به شدت مورد غفلت ما انسانهاست! و کسی شاید در روی زمین نباشد که در جهتی از جهات بخاطر غفلت از این موضوع ضربه ای نخورده باشد، به علت گوشزد کردن آن از طرف امیر کلام علیه السلام پی می بریم!

به نظر میرسد علت اساسی آن هم این است که مصادیق این اصل روشن، جندان بر ما روشن نیست! 

و می طلبد دوستان شفاف و روشن به بیان مصادیق مورد غفلت آن بپردازند!

آری مهمتر از بیان این اصل، تبیین مصادیق آن است...

به عنوان نمونه:

1 - فرزند با دستان خویش به حیثیت والدینش ضربه می زند، در حالی که ضربه به آنها در واقع ضربه به خود او خواهد بود! چرا که آنها ریشه او هستند و با نابودی ریشه، بالطبع شاخ و برگ هم در معرض زوال قرار خواهند گرفت!

2 - اعمال زیادی انجام می دهد، بدون آنکه اعمالش بر اعتقاداتی صحیح و صائب بنا شده باشد! این اعمال چون ریشه درستی ندارند، قطعا از کارایی و ماندگاری لازم هم برخوردار نخواهند بود!

3 - از احکام اسلام حمایت می کند، اما نسبت به حکومت اسلامی تردید و پرهیز دارد!!

و ...

اصل و فرع

تو برنامه تفسیری شبانه مون رسیدیم به این آیه :

سَیَقُولُونَ ثَلَاثَةٌ رَابِعُهُمْ کَلْبُهُمْ وَیَقُولُونَ خَمْسَةٌ سَادِسُهُمْ کَلْبُهُمْ رَجْمًا بِالْغَیْبِ وَیَقُولُونَ سَبْعَةٌ وَثَامِنُهُمْ کَلْبُهُمْ قُلْ رَبِّی أَعْلَمُ بِعِدَّتِهِمْ مَا یَعْلَمُهُمْ إِلَّا قَلِیلٌ فَلَا تُمَارِ فِیهِمْ إِلَّا مِرَاءً ظَاهِرًا وَلَا تَسْتَفْتِ فِیهِمْ مِنْهُمْ أَحَدًا - 22 کهف - 

گروهى خواهند گفت آنها سه نفر بودند که چهارمینشان سگ آنها بود، و گروهى مى گـویند پـنج نفر بودند که ششمین آنها سـگشان بود - همه اینها سخنانى بدون دلیل است - و گـروهى مى گـویند آنها هفت نفر بودند و هشتمینشان سگ آنها بود، بگو پـروردگـار من از تعداد آنها آگـاهتر است جز گـروه کمى تعداد آنها را نمى دانند، بنابراین در باره آنها جز با دلیل سخن مـگـوى و از هیـچـکس پـیرامون آنها سؤ ال منما.

خداوند با این آیه داره بهمون خط میده:

مبادا اونجا که مسأله ای جدی درمیانه، وارد حواشی بشین و از اصل ماجرا باز بمونین !!

داستان اصحاب کهف  بسیار جدی ست :

اولا عظمت تصمیم گروهی رو میرسونه که به خاطر دینشون ، صدارت و وزارت رو رها کردند و به ابتدائی ترین شکل زندگی بشریت یعنی غارنشینی برگشتند ( ما دین و دنیامون چقدر به هم گره خورده؟! )

ثانیا بیداری بعد از خواب سیصد و اندی ساله بیانگر قدرتمندی خدا، و گواه و نشانه ای ست عظیم بر معاد...

مبادا اینها رو با وارد شدن به فرعیات و اینکه تعداد اونها مثلا چند نفر بوده ست؟! و شاید حتی از طرف دشمن برای خنثی سازی درس های موجود در آن القا شده باشد، به ورطه ی فراموشی بسپریم...

و چقدر به این توصیه نیاز داریم تو خونه ها مون، تو دانشگاهها مون، تو ادارات و سازمانها مون، تو مجلسمون، تو دولتمون، و هکذا بخش بخش جامعه مون...

بهوش باشیم