اینا چیکار دارند می کنند؟! (عکس نظر)

اینا دارند چیکار می کنند؟! نظر شما در این خصوص چیه؟!

____________________________________

بعدا نوشت:

با تشکر از مشارکت دوستان...

از شما چه پنهان راستش اول باری که خودم تصویر دور و ناقص این حرکت را دیدم فکر کردم مربوط به رفع حاجت و این جور چیزاست!!

ولی دوستان درست اشاره فرمودند :

« اعتراف به گناه»

حالا کار درستی هست یا نه؟!

ببینید:

وَآخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلًا صَالِحًا وَآخَرَ سَیِّئًا عَسَى اللَّهُ أَنْ یَتُوبَ عَلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ (102) توبه -

و گروهى دیگر به گناهان خود اعتراف کردند و اعمال صالح و ناصالحى را به هم آمیختند، امید مى رود که خداوند توبه آنها را بپذیرد خداوند غفور و رحیم است .

الإمام الباقر علیه السلام: 

لا والله ما أراد الله تعالى من الناس إلا خصلتین: أن یقروا له بالنعم فیزیدهم وبالذنوب فیغفرها لهم - میزان الحکمة حرف التاء باب التوبة -

نه به خدا! از مردم اراده نکرده است خداوند مگر دو خصلت را: اینکه اقرار به نعمتهای او کنند تا بر ایشان بیفزاید و اقرار به گناهانشان کنند تا بر ایشان ببخشاید.

پس اصل اعتراف به گناه خیلی هم خوبه و در واقع نوعی توبه به حساب می آید...

اما این سبک اعتراف که در سمتی فرد گنهکار قرار بگیرد و در سمت دیگر ، پدر روحانی...

این جالب نیست:

اولا: 

این کار متأسفانه دکانی را برای ارباب کلیسا باز کرده که به اسم گناه بخشی و فروش بهشت گاه مبالغ هنگفتی از طرف دریافت می کنند که طبق فرمایش قرآن از مصادیق اکل مال به باطل است و حرام :

 یَاأَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّ کَثِیرًا مِنَ الْأَحْبَارِ وَالرُّهْبَانِ لَیَأْکُلُونَ أَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ وَیَصُدُّونَ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ وَالَّذِینَ یَکْنِزُونَ الذَّهَبَ وَالْفِضَّةَ وَلَا یُنْفِقُونَهَا فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ (34) توبه -

اى کسانى که ایمان آورده اید بسیارى از علما (ى اهل کتاب) و راهبان ، اموال مردم را به باطل مى خورند!! و (آنان را) از راه خدا باز مى دارند، و آنها را که طلا و نقره را گنجینه (و ذخیره و پنهان ) مى سازند، و در راه خدا انفاق نمى کنند، به مجازات دردناک بشارت ده .

ثانیا: 

عزت و آبروی هر فردی بالاترین سرمایه وجودی او به شمار می آید و این سبک اعتراف چیزی جز در معرض خطر قرار دادن آبروی او نیست (از طرف کشیش یا رهگذران یا وسایل و ابزار جاسوسی و...)

داستان برملا نشود اصل حضور در همچنین محلی به منزله تأیید گناه و اشتباه او بالاخره خواهد بود.

ثالثا: 

به حکم معصوم نبودن پدر روحانی ، اعتراف به گناه پیش او امکان سوء استفاده او از فرد گنهکار را در کوتاه مدت یا درازمدت فراهم خواهد آورد ( لااقل این دغدغه وجود خواهد داشت)

رابعا: 

دیدن این صحنه ها که افراد زیادی مشغول اعتراف به گناه هستند به نوعی شکننده حرمت گناه هم می تواند تلقی گردد! و نهایتا جسارت و جرأت بر گناه را افزایش دهد.

خامسا: 

این زانو زدن در مقابل انسان ولو پدر روحانی، با آموزه های دینی چندان سازگاری نمیتواند داشته باشد.

نتیجه:

بهترین کار این است که اعتراف به گناه را بگذاریم پیش خود خداوند متعال انجام بدهیم: 

آرام و بی سرو صدا ، بدون پرداخت جریمه مالی، بدون در معرض خطر قرار دادن آبرو ، بدون درهم شکستن حرمت گناهان...

مؤید باشین