نکته ای از ادعیه روزانه ماه رمضان (روز چهارم)

 روز چهارم :

اللَّهُمَّ قَوِّنِی فِیهِ عَلَى إِقَامَةِ أَمْرِکَ وَ أَذِقْنِی فِیهِ حَلاوَةَ ذِکْرِکَ وَ أَوْزِعْنِی فِیهِ لِأَدَاءِ شُکْرِکَ بِکَرَمِکَ وَ احْفَظْنِی فِیهِ بِحِفْظِکَ وَ سِتْرِکَ یَا أَبْصَرَ النَّاظِرِینَ

خدایا در این ماه براى برپا داشتن امرت نیرومند ساز مرا، و شیرینى ذکرت را به من بچشان، و اداى شکرت را به من الهام فرما، و به نگهدارى و پوششت نگاهم بدار، اى بیناترین بینندگان!

انسان در زندگی دینی و صد البته فردی و اجتماعی خود ، وظایفی به گردنش گذارده شده که لازمه ادای کامل و درست آنها ، داشتن قدرت کافی جسمی و روحی است.

و برای کسب آن علاوه بر تلاش و تمرین می باید از مالک اصلی اش طلبید، آنچنان که می فرماید:

اللَّهُمَّ قَوِّنِی فِیهِ عَلَى إِقَامَةِ أَمْرِکَ خدایا در این ماه براى برپاداشتن امرت نیرومند ساز مرا

و چنان که در دعای کمیل هم می خوانیم: قوّ علی خدمتک جوارحی و اشدد علی العزیمة جوانحی

طبق این ادعیه، توان و قدرت و قوتی که در دنیای امروز شکل هدف به خودش گرفته، نیست مگر وسیله ای برای نیل به وظایف و خود هیچ گونه موضوعیتی ندارد.

و از فقره بعدی دعا وَ أَذِقْنِی فِیهِ حَلاوَةَ ذِکْرِکَ و شیرینى ذکرت را به من بچشان مشخص می شود ، از بین توان جسمی و روحی آن چیزی که مهمتر است و استحکام و ایستادگی بیشتری به صاحبش می تواند عطا کند ، توان و قدرت روحی ست...

شیرینیی که اگر به کام انسان بنشینه از او قدرتی اعجاز آمیز خواهد ساخت در راستای اقامه امر و یاد محبوبش!

در واقع « قدرت »و « حلاوت » دو امری هستند که تأثیر متقابل در هم خواهند گذاشت :

با قدرت بدنی است که شیرینی عبادت را می شود بهتر درک کرد ، و با درک شیرینی عبادت است که توان و قدرت روحی انسان فزونی می گیرد.

بعد از این مرحله و به دنبال کسب این توفیقات و استفاده درست از ظرفیت جسمی و روحی اش در راهی که ازش خواسته اند، حس شکرگزاری او ، از او انسانی شاکر و سپاس گذار خواهد ساخت.

این شکر در واقع بیان رضایت فرد است از مسیری که توانسته به مدد الهی طی نماید.

وَ أَوْزِعْنِی فِیهِ لِأَدَاءِ شُکْرِکَ بِکَرَمِکَ و اداى شکرت را به من الهام فرما

و در نهایت آنچه بعد از کسب این دستاورد بزرگ مهم است حفظش است از ضایع شدن و آلوده شدن.

وَ احْفَظْنِی فِیهِ بِحِفْظِکَ وَ سِتْرِکَ و به نگهدارى و پوششت نگاهم بدار