زن واقعی
شنبه, ۲۸ اسفند ۱۳۹۵، ۱۰:۲۰ ب.ظ
« زن » اونه که اگه کور هم شدی، بتونه بهت آرامش بده !!!
« زن » اونه که اگه کور هم شدی، بتونه بهت آرامش بده !!!
أَلَا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ (28) رعد - آگاه باشید که با یاد خدا دلها آرامش می یابد!
إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ إِذَا ذُکِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ ... (2) انفال - مؤمنان کسانى هستند که وقتى نام خدا برده مى شود قلبشان ترسان مى گردد!!
بالاخره یاد خدا موجب آرامش است یا ترس؟؟؟!
جواب:
1 - اسباب و عوامل اضطراب و نگرانی قابل احصاء نیستند!
آن که خدا را ندارد، نسبت به هر چیزی اضطراب و ترس دارد، و اما انسان خداباور ترسی که دارد تنها از یک ناحیه است: از ناحیه خود خدا.
پس هر کدام از این آیات ناظر به موردی جداگانه ست.
حالا کدام بهتر است؟؟!
یک اضطراب و یا کوهی از اضطرابات؟!!
أَأَرْبَابٌ مُتَفَرِّقُونَ خَیْرٌ أَمِ اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ... (39) یوسف -
آیا خدایان پراکنده و معبودهاى متفرق بهترند یا خداوند یگانه یکتاى قهار؟!
ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا رَجُلًا فِیهِ شُرَکَاءُ مُتَشَاکِسُونَ وَرَجُلًا سَلَمًا لِرَجُلٍ هَلْ یَسْتَوِیَانِ مَثَلًا... (29) زمر -
خداوند مثالى زده است : مردى را که مملوک شرکائى است که درباره او پیوسته به مشاجره مشغولند، و مردى را که تنها تسلیم یک نفر است ، آیا این دو یکسانند؟!
بعلاوه
ترس از خدا در مراحل بعدی و با محکم کردن ایمان و انجام دستورات او، تبدیل می شود به محبت و عشق و متعاقب آن آرامش و آسایش: أَلَا إِنَّ أَوْلِیَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ (62) یونس - آگاه باشید اولیا (و دوستان) خدا نه ترسى دارند و نه غمگین مى شوند.
2 - ترس و اضطراب از خدا ترس و اضطرابی مثبت تلقی می گردد و انسان را به سمت تکامل می کشاند!
او را به رعایت حقوق دیگران سوق می دهد!
از او انسانی اخلاقی و محبوب بار می آورد!
اما اضطراب و ترس از دیگران، جز خواری و ذلت و رذالت و فلاکت فرد در پی نخواهد داشت!
پس ترس مذموم ترس از غیر خداست و نه خدا.
3 - ترس از خدا - بر خلاف غیر خدایان - معلول بدجنسی و بی عدالتی و خشونت او نیست بلکه زائیده بزرگی او و اوامر اوست!
آن کسی که خدا را کما هو اهله بشناسد و عالم را محضر خدا ببیند، حتی جسارت دراز کردن پایش را هم به خود نمی دهد آنچنانی که از بزرگانی نقل شده است! و این ترسی ست شیرین و امیدبخش.
دلتان خدایی؛ زندگیتان آرام
زنم رو صدا می زنم:
« ذکرالله! »
لب بر می چینه
میگم:
« فرمایش خداست (الا بذکرالله تطمئن القلوب)
آخه آرام قلبم تو هستی ! »
گل از گلش می شکفه
و صدا می زنم:
« نعمت الله! »
میگه:
« واقعاً نعمتم؟! »
میگم:
« اونش بمونه ، منظورم اینه یه اصلاحی بری بد نیست !!! »
نیم نگاهی از سر حیا و می خندد !
+ پیشاپیش روز زن بر همه زنان نجیب سرزمینم مبارک
کارشناس که باشی
داغون نمی شی .
اما اگر شدی
جمله ای که آرومت کنه ، نیست !!
+ حالم بگی نگی بده !
چراش رو بگم یه جوریه که اگر کسی مختصر آشنایی باهام داشته باشه و پی اش رو بگیره ، چیزایی دستگیرش میشه و من اینو نمی خوام !
