بالاخره چی؟!
یا رسول الله! بالاخره مزد میخوای یا نه؟!
در یه آیه میگی برا رسالتم : هیچ مزدی نمی خوام (1)
در یه آیه میگی : مزد رسالتم اینه که خویشانم رو دوست داشته باشین (2)
خوب خود این مزده دیگه! نیست؟! مزد که همه ش مادی نیست! (علاوه بر اینکه غیر مستقیم بهره های مادی هم رو به سمت اونها روانه خواهد کرد)
این هم تناقضی که عدمشو دلیل بر آسمانی بودن قرآن میدونستین!! (3)
جواب:
این همه ی آیات صادره در این مقام نیست! آیه سومی هم داریم که با توجه به اون، مسأله حل و فصل میشه!
می فرماید: آنچه من از مزد خواستم خود نعمتی ست جدید در کنار نعمت رسالت که قرار است به شما سود برسانه! (4)
(در واقع میگه نمی خواد شما مزد رسالت به من بدین، بلکه برعکس من میخوام بابت همراهی شما با رسالت و پذیرش آن، به شما مزد بدم!!)
زیر دِین پیغمبر بودیم، با این حساب به تمام وجود زیر دِین رفتیم بدون آنکه از پس ادای شکرش بتونیم دربیاییم.
سؤال پیش میاد که: محبت و مودت اهل بیت چه سودی به ما میرسونه؟!
خلاصه کلام : هدایت و شفاعت.
اولاً موجب میشه به جای این که دنبال هر کس و ناکسی راه بیفتیم و ازشون بخوایم سرمشق بگیریم در حالی که اکثرا از صلاحیت لازمه هم برخوردار نیستند و شخصیت جامعی به حساب نمیان، از افرادی الگوبرداری کنیم که اقتدای به اونها سعادت دنیوی و اخروی پیروان رو به همراه داره.
ثانیاً با این کار اسباب جلب شفاعت اونها و رحمت الهی رو هم فراهم میاریم (5)
علاوه بر اینکه این محبت و مودت پاسخی ست مناسب به حس شکرگزاریی که در وجود هر یک از ما انسانها نسبت به ولیّ نعمتهامون نهادینه شده (6)
(1) قُلْ مَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ... (آیه 86 سوره ص) و : وَمَا تَسْأَلُهُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ (104 یوسف) و : قُلْ لَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرَى لِلْعَالَمِینَ (90 انعام)
(2) قُلْ لَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَى... (23 شوری)
(3) أَفَلَا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ وَلَوْ کَانَ مِنْ عِنْدِ غَیْرِ اللَّهِ لَوَجَدُوا فِیهِ اخْتِلَافًا کَثِیرًا (82 نساء)
(4) قُلْ مَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَنْ شَاءَ أَنْ یَتَّخِذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلًا (57 فرقان) و : قُلْ مَا سَأَلْتُکُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَکُمْ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ... (47 سبأ)
(5) قال رسول الله صلى الله علیه وآله: حبی وحب أهل بیتی نافع فی سبعة مواطن أهوالهن عظیمة: عند الوفاة، وفی القبر، وعند النشور، وعند الکتاب، وعند الحساب، وعند المیزان، وعند الصراط. - بحارالانوار ج 7 ص 248 - و: عن النبی صلى الله علیه وآله إنه قال: من مات على حب آل محمد مات شهیدا، ألا ومن مات على حب آل محمد مات مغفورا له، ألا ومن مات على حب آل محمد مات تائبا، ألا ومن مات على حب آل محمد مات مؤمنا مستکمل الایمان، ألا ومن مات على حب آل محمد بشره ملک الموت بالجنة ثم منکر ونکیر ألا ومن مات على حب آل محمد یزف إلى الجنة کما تزف العروس إلى بیت زوجها ألا ومن مات على حب آل محمد صلى الله علیه وآله فتح له فی قبره بابان إلى الجنة، ألا ومن مات على حب آل محمد جعل الله قبره مزار ملائکة الرحمة، ألا ومن مات على حب آل محمد مات على السنة والجماعة، ألا ومن مات على بغض آل محمد جاء یوم القیامة مکتوب بین عینیه: آیس من رحمة الله، ألا ومن مات على بغض آل محمد مات کافرا ألا ومن مات على بغض آل محمد لم یشم رائحة الجنة - بحارالانوار ج 23 ص 233 - و...
(6) الإمام زین العابدین (علیه السلام): أما حق ذی المعروف علیک فأن تشکره وتذکر معروفه، وتکسبه المقالة الحسنة، وتخلص له الدعاء فیما بینک وبین الله عزوجل، فإذا فعلت ذلک کنت قد شکرته سرا وعلانیة، ثم إن قدرت على مکافأته یوما کافیته - میزان الحکمة باب 274 باب الشکر -
