دعوا بر سر « طلانوشته های قبر پیغمبر »

خیلی از ماها طلانوشته های قبر رسول را دیده ایم ولی خیلی ها هم آن کلمات را نمی شناسند و گوینده آن را و علت دعوایی که سر آن کلمات در عربستان به راه افتاده است.  

اولا آن کلمات دو بیت شعر است که در دو ستون نوشته شده . در ستون اول می گوید:

 یَا خَیْرَ مَنْ دُفِنَت بِالْقَاعِ أَعْظُمُه = فَطَابَ مِنْ طِیبِهِنَّ القَاعُ وَالْأَکَمُ 

و در ستون دوم می گوید:

نَفْسی الفِدَاءُ لِقَبْرٍ أَنْتَ سَاکِنُه = فِیهِ العَفَافُ، وَفِیهِ الجُودُ وَالکَرَمُ

در وهله اول اینچنین برداشت می شود که شاعر آن عرب مسلمانی ست که برای مناسک حج آمده بوده و مقابل قبر رسول الله ایستاده این شعر را انشاد کرده است و سپس بر قبر رسول الله طلانوشتش کرده اند.

و این شعر دعوای گسترده ای را به را ه انداخته است!

یکی می گوید: این شعر توسل به رسول است و جایز نیست چرا که توسل فقط به خدا صحیح است.

و بعضی می گویند: این فقط مدح و ستایشی ست در مورد رسول الله و بی اشکال.

من می گویم: اتفاقا اولی ها درست می گویند این نوعی توسل به پیامبر محسوب می شود و خود این نشانگر این است که پیش از ظهور امثال محمد بن عبد الوهاب توسل به پیامبر از طرف مسلمین صورت می گرفته و کسی هم به آن اعتراضی نداشته است.

اصل داستان را ببینید:

عن العتبی أنه قال کنت جالسا عند قبر رسول الله صلى الله علیه وسلم وإذا بأعرابی قد أقبل على ناقة له فنزل وعقلها ودنا إلى حجرة النبی صلى الله علیه وسلم وأنشأ یقول من البسیط یا خیر من دفنت بالقاع أعظمه فطاب من طیبهن القاع والأکم نفسی الفداء لقبر أنت ساکنه فیه العفاف وفیه الجود والکرم ثم قال الأعرابی وجدت الله تعالى یقول : ولو أنهم إذ ظلموا أنفسهم جاءوک فاستغفروا الله واستغفر لهم الرسول لوجدوا الله توابا رحیما / وقد جئتک یا رسول الله مستغفرا من ذنبی مستشفعا بک إلى ربی وانصرف قال العتبی فنمت فرأیت النبی صلى الله علیه وسلم فی النوم فقال لی یا عتبی الحق الأعرابی فقل له إن الله عز وجل قد غفر له - معجم ابن عساکر ش ح 738 - 

عتبی گوید:

در جوار قبر رسول الله نشسته بودم که بیابانگردی سوار بر شتر آمد پس از شتر پیاده شد و آن را بست و به حجره نبی نزدیک شده و اینچنین فی البداهة سرود:

 یَا خَیْرَ مَنْ دُفِنَت بِالْقَاعِ أَعْظُمُه = فَطَابَ مِنْ طِیبِهِنَّ القَاعُ وَالْأَکَمُ 

نَفْسی الفِدَاءُ لِقَبْرٍ أَنْتَ سَاکِنُه = فِیهِ العَفَافُ، وَفِیهِ الجُودُ وَالکَرَمُ

بعد گفت: دیدم خدا می گوید:

وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِیمًا (64) نساء - 

پس یا رسول الله! نزدت آمدم در حالی که از گناهم استغفار می کنم و شما را شفیع خودم به درگاه خدا گرفته ام!  

و بعد رفت.

عتبی می گوید: مرا خواب گرفت ؛ در خواب پیغمبر را دیدم فرمود: ای عتبی! خودت را به آن بیابانگرد برسان و بگو: خدا تو را بخشید!