هتاکی به روحانیت و پاسخ آیت الله مکارم
چند نکته در مورد هتاکی به روحانیت:
1- از آنجا که روحانیت شیعه و حوزه های علمیه و دولتمردانی که از حوزه ها
برخاسته اند همیشه مانع مهمی بر سر راه جهانخواران بوده و هستند و تجربه تاریخ نشان
داده با معاملات سیاسی نمی توان آن ها را فریب داد و وادار به تسلیم کرد، همیشه
مخصوصا در این زمان هجوم بی منطق و وحشیانه ای بر ضد روحانیت و حوزه های علمیه آغاز
شده که هماهنگی کامل با اخباری که از غرب می رسد دارد و هدف اصلی آن است که با
مغلطه و سفسطه، روحانیت را از مردم جدا کنند تا به آسانی به اهدف شوم خود برسند و
بر این کشور اسلامی مسلط شوند .
2- گاه می گویند: در کجای قرآن و احادیث
چیزی به نام روحانیت آمده است؟
جواب این سؤال روشن است .
از آن زمان که قرآن کریم فرمود:
فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ (43) نحل -
آنچه را نمی دانید از اهل ذکر (علمای دین) بپرسید.
روحانیت شکل گرفت .
آن روز که فرمود:
وَمَا کَانَ الْمُؤْمِنُونَ لِیَنْفِرُوا کَافَّةً فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ کُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِیَتَفَقَّهُوا فِی الدِّینِ وَلِیُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَیْهِمْ لَعَلَّهُمْ یَحْذَرُونَ (122) توبه -
باید مسلمانان به دو گروه تقسیم شوند، گروهی در میدان کارزار در برابر دشمن بایستند و گروه دیگری در مدینه احکام دین را یاد بگیرند و به جنگجویان، بعد از بازگشت از میدان نبرد، تعلیم دهند.
علمای دین به
عنوان فقیهان معرفی شدند .
آن روز که قرآن می فرمود:
یَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِینَ آَمَنُوا مِنْکُمْ وَالَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ - مجادله آیه 11 -
خداوند مؤمنان و صاحبان علم را درجاتی داده است.
از آن ها به عنوان عالمان یاد نمود .
آن روز که
امیرمؤمنان علی علیه السلام در خطبه شقشقیه فرمود:
وَ ما اءَخَذَ اللّهُ عَلَى الْعُلَماءِ اءَنْ لا یُقارُّوا عَلى کِظَّهَ ظالِم وَ لا سَغَبِ مَظلُومٍ - نهج البلاغه، خطبه 3 -
خداوند از عالمان پیمان گرفته که در برابر شکم پروری ظالمان و گرسنگی مظلومان سکوت نکنند.
آن ها علماء نامیده شدند
.
همچنین ده ها آیه یا روایت دیگر که از عالمان دینی به عناوین مختلف یاد
شده است.
حتی قبل از اسلام نیز علمای دینی در تمام مذاهب جهان رهبری پیروان آن دین
را بر عهده داشته اند .
بنابراین علمای دین (روحانیون) همچون طبیبان و
مهندسان و سایر علمای علوم دیگر در طول تاریخ در جوامع بشری بوده و هستند و جز بی
خبران آن را انکار نمی کنند .
جالب این که هیچ رادع و مانعی در کار نیست که
هر کس مایل باشد و استعداد کافی در خود ببیند وارد حوزه ها شود و حداقل بعد از ده
سال تحصیل به صورت یک عالم دینی در آید .
3- گاه می گویند: چرا در روحانیت
سلسله مراتب است، این را از کلیسا گرفته اید!؟
راستی عجیب است! کدام مرکز
علمی در دنیا سراغ دارید که در میان دانش پژوهانش سلسله مراتب نیست؟!
آیا
کسی که دو سال در حوزه ها درس خوانده با کسی که سی سال به بحث و تحقیق مشغول است
یکسان می باشد؟
حقیقت این است که توسل به این شیوه های بی ارزش حکایت از آن
می کند که مساله از جای دیگری دنبال می شود؟
4- گاه می گویند: چرا مردم
باید در احکام دینی تقلید کنند؟ تقلید کار میمون است؟!!
گفتن این سخن آن هم
در دنیای تخصص ها که هزاران رشته تخصصی وجود دارد و هیچ کس نمی تواند در بیش از دو
یا سه رشته صاحب نظر باشد و در بقیه رشته ها باید پیرو و «مقلد» آگاهان و متخصصان
آن رشته باشد، راستی حیرت انگیز و شرم آور است .
همه به هنگام بیماری به
پزشک مراجعه می کنند و دستورات او را بی کم و کاست به کار می بندند، بنابراین همه
میمون هستند؟!!
در اطاق عمل علاوه بر طبیب جراح، گاه چند متخصص حضور دارند،
متخصص بیهوشی، متخصص قلب، متخصص دیابت و هر کدام نظر دیگری را محترم شمرده و پیروی
می کند، پس همه آن ها . . . هستند؟
همه مجلسیان « مسایل مهم » را قبلا به
دست کارشناسان می سپارند و از آن ها نظرخواهی می کنند، آیا همه آن ها ... !!
اگر شی ء مشکوکی پیدا شود همه می گویند دست به آن نزنید تا کارشناس برای
خنثی کردن بمب و مواد منفجره بیاید، پس همه ... !!!
تکرار می کنم توسل به
این شیوه های غیر منطقی و مبتذل دلیل روشنی است بر این که این نهال شوم از جای
دیگری آب می خورد .
5- و سرانجام می گویند: چرا علمای دین و مراجع با
بازاریان و مردم ارتباط دارند و هزینه های حوزه های علمیه از وجوه شرعیه مردم است؟
آیا این موجه عوام زدگی نخواهد شد؟!
راستی مضحک است که همه جا می گویند
« ملاک رای مردم است » و «مردم سالاری دینی افتخار است » ولی در مورد حوزه ها و
مراجع که می شود، مردم عوام الناس می شوند و توجه به نظرات آن ها عوام زدگی؟
حقیقت این است که یکی از بزرگترین افتخارات حوزه های علمیه استقلال آن ها
از حکومت ها و تکیه بر مردم است .
استقلال حوزه های علمیه از اصول
تغییرناپذیر حوزه ها است و در اساسنامه حوزه ها که در سال های اخیر به ثبت رساندیم
به آن تصریح شده، ممکن است نهادهای دولتی یا اوقاف گاهی کمک به بنای مدارس دینی
کنند، اما اداره حوزه ها فقط با کمک های مردم و به وسیله مراجع دینی بوده و خواهد
بود .
حال اگر ناآگاهان هتاک آن را عیب می شمرند، ما این عیب را می پذیریم
.
نمی دانم چرا گروه های سیاسی این افراد هتاک را از خود دور نمی کنند؟! چرا
دستگاه قضایی، در برابر این همه اهانت به دین و روحانیت و مردم سکوت اختیار کرده
است؟!
