پیامبران خاص

معمولا لحن آیاتی که در مورد پیامبران وارد شده، حاکی از طرد و تهدید و آزار و اذیت و اتهام زنی مکرر به اونها از طرف مخاطبان اونهاست.

 اما در دو مورد سخن از علم و قدرت و عظمت و تسلیم شدن دیگران و اطاعت وانقیاد از ایشان است.

سوره نمل رو بعنوان نمونه نگاه کنین
از پنج پیغمبر نام میبره
موسی:
۱۳فَلَمّا جاءَتْهُمْ آیاتُنا مُبْصِرَةً قالُوا هذا سِحْرٌ مُبِینٌ
۱۴وَ جَحَدُوا بِها وَ اسْتَیْقَنَتْها أَنْفُسُهُمْ ظُلْماً وَ عُلُوّا
صالح:
۴۷قالُوا اطَّیَّرْنا بِکَ وَ بِمَنْ مَعَکَ قالَ طائِرُکُمْ عِنْدَ اللّهِ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ تُفْتَنُونَ
۴۹قالُوا تَقاسَمُوا بِاللّهِ لَنُبَیِّتَنَّهُ وَ أَهْلَهُ ثُمَّ لَنَقُولَنَّ لِوَلِیِّهِ ما شَهِدْنا مَهْلِکَ أَهْلِهِ وَ إِنّا لَصادِقُونَ
لوط:
۵۶فَما کانَ جَوابَ قَوْمِهِ إِلاّ أَنْ قالُوا أَخْرِجُوا آلَ لُوط مِنْ قَرْیَتِکُمْ إِنَّهُمْ أُناسٌ یَتَطَهَّرُونَ

آیا لحن آیات جز آزار و تمسخر وتهدید است؟!

ولی وقتی به داوود وسلیمان میرسه میگه:
۱۵وَ لَقَدْ آتَیْنا داوُدَ وَ سُلَیْمانَ عِلْماً وَ قالاَ الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی فَضَّلَنا عَلى کَثِیر مِنْ عِبادِهِ الْمُؤْمِنِینَ
۱۷وَ حُشِرَ لِسُلَیْمانَ جُنُودُهُ مِنَ الْجِنِّ وَ الإِنْسِ وَ الطَّیْرِ فَهُمْ یُوزَعُونَ
۲۱لاَ ُعَذِّبَنَّهُ عَذاباً شَدِیداً أَوْ لاَ َذْبَحَنَّهُ أَوْ لَیَأْتِیَنِّی بِسُلْطان مُبِین
۳٠إِنَّهُ مِنْ سُلَیْمانَ وَ إِنَّهُ بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ
۳۱أَلاّ تَعْلُوا عَلَیَّ وَ أْتُونِی مُسْلِمِینَ
۳۷ارْجِعْ إِلَیْهِمْ فَلَنَأْتِیَنَّهُمْ بِجُنُود لا قِبَلَ لَهُمْ بِها وَ لَنُخْرِجَنَّهُمْ مِنْها أَذِلَّةً وَ هُمْ صاغِرُونَ
۴۲فَلَمّا جاءَتْ قِیلَ أَ هکَذا عَرْشُکِ قالَتْ کَأَنَّهُ هُوَ وَ أُوتِینَا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِها وَ کُنّا مُسْلِمِینَ
۴۳وَ صَدَّها ما کانَتْ تَعْبُدُ مِنْ دُونِ اللّهِ إِنَّها کانَتْ مِنْ قَوْم کافِرِینَ
۴۴قِیلَ لَهَا ادْخُلِی الصَّرْحَ فَلَمّا رَأَتْهُ حَسِبَتْهُ لُجَّةً وَ کَشَفَتْ عَنْ ساقَیْها قالَ إِنَّهُ صَرْحٌ مُمَرَّدٌ مِنْ قَوارِیرَ قالَتْ رَبِّ إِنِّی ظَلَمْتُ نَفْسِی وَ أَسْلَمْتُ مَعَ سُلَیْمانَ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ

خوب سوال:
فرق این دو پیامبر با دیگر پیامبران چیه که این تفاوت فاحش رو در مورد اونها شاهد هستیم در حالی که همه از طرف خدای احد و واحد اومدن؟!
فرقشون نیست مگه در داشتن و نداشتن حکومت وقدرت!
بنابراین سیاست جدایی دین از سیاست، سیاست صائبی نمیتونه باشه
مخصوصا که بسیاری از احکام و دستورات دین تا زیر سایه حکومت نره به هیچ عنوان یا به نحو کامل امکان عملیاتی شدنشون هم وجود نداره!