تمام هستی زهرا

یکی ازمداحان اهل بیت ( آقای سازگار) برای شب شعر ، دعوت شده بودند بیت رهبری❗️

این خاطره رو تعریف می کردند:

همه ی شاعران ، شعرهای عریض و طویلشون رو خوندند ومورد تشویق جمع قرار گرفتند 

و هر کی بهتر بود به به و چه چه بیشتری می کردند❗️

تا نوبت به یکی از شعرا رسید ایشون رو کرد به حضار و گفت من برای امشب ، یک بیت آوردم.

حضار زدند زیر خنده 😄😄

جمعیت که ساکت شد ، گفت: 

تازه یک مصرعش هم از حافظ عاریه گرفتم 😊

این بار علاوه بر مردم ، خود حضرت آقا هم زد زیر خنده ... 

اما وقتی آروم شدند خواند:

👈🏼ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد

همه منتظر مصرع بعدی بودند که خواند:

.

.

.

.

.

.

.

.

👈🏼تمام هستی زهرا نصیب نرجس شد !!

(تا چندین دقیقه صدای تکبیر و صلوات از همه جا به گوش می رسید ...)

 @Baztab_News

زهی بی سعادتی !

دانشجوئى مسلمان و ایرانى در آمریکا تحصیل مى کرد، او مسلمان پاک و متعهدی بود.

حسن اخلاق و برخورد اسلامى او موجب شد که یکى از دختران مسیحى آمریکائى به او محبت خاصى پیدا کرد، در حدى که پیشنهاد ازدواج با او نمود.

دانشجو به او گفت :

اسلام اجازه نمى دهد که من مسلمان با تو مسیحى ازدواج کنم ، مگر اینکه مسلمان شوى ...

دانشجو به دنبال این سخن ، کتابهاى اسلامى را در اختیار او گذاشت ، او در این باره تحقیقات و مطالعات فراوانى کرد و به حقانیت اسلام پى برد و مسلمان شد، و با آن دانشجو ازدواج کردند.

سفرى به پیش آمد و این زن و شوهر به ایران آمدند، زمانى بود که سخن از حج در میان بود.

شوهر به همسرش گفت :

ما در اسلام کنگره عظیمى بنام (حج ) داریم ، خوب است اسم نویسى کنیم و در حج امسال شرکت نمائیم.

همسر موافقت کرد، و آن سال به حج رفتند.

در مراسم حج ، روز شلوغى عید قربان ، زن در سرزمین منى گم شد، هر چه تلاش کرد و گشت ، شوهرش را نجست.

خسته و کوفته و غمگین همچنان به دنبال شوهر مى گشت ، تا اینکه در مکه کنار کعبه ، بیادش آمد که شوهرش مى گفت :

 (ما امام زمان داریم که زنده و پنهان است)

توسل به امام زمان جست و عرض کرد:

اى امام بزرگوار! و پناه بى پناهان! مرا به همسرم برسان.

هنوز سخنش تمام نشده بود، دید شخصى به شکل و قیافه عربى ، نزد او آمد و به او گفت: چرا غمگین هستى ؟!

او جریان را عرض کرد، به او گفت:

ناراحت مباش ؛ با من بیا شوهرت همینجا است ، او را چند قدم با خود برد، ناگهان شوهرش را دید و ...

اما هر چه نگاه کردند آن عرب را ندیدند.

توضیح مؤلف:

این داستان را در سال 1356 شمسى در مشهد پاى منبر استاد معظم آیت الله ناصر مکارم شیرازى شنیدم و ایشان مى فرمود:

(من با اینکه دیر باور هستم ، کسى یا کسانى که این مطلب را برایم نقل کردند مورد اطمینان هستند و طورى نقل کردند که براى من اطمینان حاصل شد)

بعد فرمودند:

آیا براى ما تلخ نیست که یک زن خارجى به حضور امام زمان (ع ) برسد و ما که از آغاز به حب محمد و آلش بزرگ شده ایم ، چشممان به جمال منور آن حضرت روشن نگردد؟!! زهى بى سعادتى !

منبع:

داستانها و پندها جلد 3

مصطفی زمانی وجدانی